เหยียนจวิ้นไม่อยากให้รับรู้ถึงแผนการณ์มากนัก เพราะฝ่ายตรงข้ามอาจจะสืบรู้ได้ เช่นเดียวกับที่ตนรู้การเคลื่อนไหวอีกฝั่ง
"เอาล่ะพอแค่นี้ก่อน พวกท่านก็ไปพักผ่อนเถอะ"
เหยียนจวิ้นเอ่ยบอกรองแม่ทัพของค่ายนี้ พร้อมกับหัวหน้ากองและหัวหน้าหน่วยของค่ายทั้งหมดจึงเดินออกไป หลงเหลือเพียงคนสนิทของตนเท่านั้น
"แผนของเจ้าว่าเช่นไร"
เมื่อไม่ได้อยู่ต่อหน้าผู้อื่นแล้ว การพูดคุยของพี่กับน้องจึงเปลี่ยนไป ผู้น้องจึงเอ่ยตอบคำถามของพี่ชาย
"พรุ่งนี้เราจะใช้อาวุธที่ฮูหยินทำโจมตีพวกมัน ข้าไม่อยากให้สงครามนี้ยึดเยื้อเกินไป เพราะเราจะต้องรีบให้แคว้นต้าเหลียง ถอยทัพออกจากเมืองจิงซางโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเหมืองแร่ของเราคงจะถูกขุดไปจนหมดเป็นแน่"
หลังจากที่วางแผนกับคนของตนเรียบร้อย เหยียนจวิ้นก็เดินทางเข้าเมืองอีกครั้ง ส่วนฮุ่ยหรานก็ยังคงอยู่ในบ่อแช่น้ำขนาดเล็ก เพราะเผลอหลับไปจนอีกคนกลับมาแล้ว ก็ยังไม่รู้ตัว
"ขี้เซาอีกแล
