เหยียนจวิ้นและจงฟานเดินทางกลับค่ายทหารอีกครั้ง เพื่อรอการมาของคนรักที่คาดว่าน่าจะถึงในวันนี้
"รองแม่ทัพกับฮูหยินคงจะเดินทางมาถึงวันนี้นะขอรับ อาวุธที่ฮูหยินทำขึ้นครั้งนี้ คงทำให้ฝั่งนั้นแปลกใจไม่น้อย"
"นั่นสิ เรื่องที่ผู้ใดเป็นคนทำอาวุธสั่งทหารอย่าได้แพร่งพายออกไป มิเช่นนั้นจื่อเหยาคงไม่ปลอดภัยอีกเป็นแน่"
"ขอรับ ข้าจะกำชับคนของเราให้เงียบ แต่ก็มีเพียงคนที่เดินทางมาพร้อมฮูหยินเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้"
"อืม คนกลุ่มนั้นไว้ใจได้ ต่างก็เป็นคนที่ฮุ่ยหรานเคยช่วยไว้ และคนในหน่วยของเรา "
เมื่อมาถึงค่ายก็ออกลาดตระเวนกับคนของตนต่อ จนทหารในค่ายต่างก็อดที่จะชื่นชมแม่ทัพผู้นี้ไม่ได้
เหยียนจวิ้นกลับมาจากลาดตระเวน ก็ถามถึงคนรักทันที
"ฮูหยินยังมาไม่ถึงหรือจงฟาน"
"ยังขอรับ ท่านแม่ทัพไปล้างเนื้อตัวก่อนเถอะขอรับ"
"อืม"
เหยียนจวิ้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็เดินเข้าไปอาบน้ำ เพื่อรอคนรักเดินทางมาถึง และไม่น
