เหยียนจวิ้นลุกขึ้นเอ่ยกับทหารของตน จนเหล่าทหารต่างก็คุกเข่าลงขอบคุณแม่ทัพของตนที่มีเมตตาหาใครเหมือน
" ลุกขึ้นเถอะ เงินที่ข้าได้รับถึงจะมากแต่หากแจกจ่ายไปกับคนจำนวนมาก ก็คงเพียงให้ไม่ต้องลำบากไปสักระยะเท่านั้น ข้าเองก็ต้องเก็บเอาไว้เลี้ยงดูฮูหยินข้าเช่นกัน "
ทันทีที่เสียงของแม่ทัพเอ่ยจบ เสียงหัวเราะของเหล่าทหารก็ดังขึ้น ทหารหลายนายต่างก็มีความสุขกับค่ายนี้ที่มีแม่ทัพผู้นี้เป็นแม่ทัพ
เพราะเหยียนจวิ้นแม้จะดูเข็มงวดกับทหาร แต่ยามหมดศึกก็มักจะทำตัวเช่นนี้เสมอ ฮุ่ยหรานยิ้มให้กับคนตัวโตที่ต่างจากโลกปัจจุบันเป็นอย่างมาก
อี้ฟานยืนมองหมอหญิงที่ตนแอบหลงรัก ก่อนนี้ตนไม่รู้จริงๆว่าหญิงสาวจะกลายมาเป็นฮูหยินแม่ทัพได้ จึงตั้งหน้าตั้งตาที่จะสานสัมพันธ์ ตอนนี้อี้ฟานไม่แปลกใจแล้วว่าทำไม ท่าทีเฉยเมยของหมอหญิงที่มีต่อตน และชายหนุ่มในเมืองนั้นเกิดขึ้นเพราะเหตุใด
รอยยิ้มเล็กๆปรากฎบนหน้าของอี้ฟาน โดยมีจ
