อี้ฟานเอ่ยถามออกไปทันที
"เอาคนที่อาสาเถอะ ก่อนนี้ก็ทำงานกันไม่ได้พักแล้ว นี้มันเป็นเรื่องของข้า แม้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับบ้านเมืองก็เถอะ แต่ข้าไม่อยากให้ใครมาเสี่ยงกับเรื่องนี้ด้วย บอกทุกคนให้เข้าใจ แต่หากใครต้องการเงินข้าก็ยินดีที่จะจ่าย"
เหยียนจวิ้นเอ่ยบอกกับคนสนิทของตน อี้ฟานจึงมุงหน้ากลับค่ายทันที หลังจากที่นัดว่าจะไปพบกันที่ไหน
"ท่านแม่ทัพแน่ใจหรือขอรับว่าฮูหยินถูกพาตัวไปที่แคว้นหนานจู อาจจะเป็นแคว้นซางยู่ว ที่เราพึ่งรบชนะมาก็ได้นะขอรับ"
"ไม่หรอกที่ข้าคิดว่าเป็นแคว้นหนานจู ก็เพราะก่อนนี้ฮุ่ยหรานบอกว่าในเมือง มีคนของแคว้นนี้มาอาศัยอยู่ ซึ่งไม่น่าจะเป็นไปได้"
"คนของแคว้นหนานจู จะมาอยู่ที่แคว้นเราในช่วงสงครามทำไม หากไม่ได้ต้องการมาสอดแนม ท่านแม่ทัพหมายถึงเช่นนี้ใช่หรือไม่ขอรับ"
"ข้าก็ขอให้เราไม่ได้เข้าใจผิดก็แล้วกัน ไปเถอะเราอาจจะถึงชายแดนภายในสองวัน เจ้านำทางไปข้าไม่รู้จักและคุ้น
