เมื่อเหยียนจวิ้นและฮุ่ยหรานแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ออกมาจากกระโจม ก็เห็นว่าคนของตนและทหารในค่าย ต่างก็รอฟังเรื่องราวของคนที่ถูกจับไป กันอย่างใจจดใจจ่อ กองไฟถูกก่อขึ้นเพื่อให้ความอบอุ่น เพราะเริ่มเข้าสู่เหมันตฤดู (หนาว)
ทุกคนต่างจ้องมองคนที่เดินออกมาจากกระโจม หยางลี่เห็นอีกคนเดินออกมาจึงเดินไปนั่งข้างๆ หลังจากที่เห็นว่าฮูหยินแม่ทัพนั่งแล้ว แม่ทัพเจิ้งก็เอ่ยถามขึ้นทันที
"ข้าขอถามเจ้าเลยแล้วกันว่าเจ้าหนีออกมาได้ยังไง"
ฮุ่ยหรานยิ้มออกมาก่อนจะตอบ
"ข้าน้อยให้หยางลี่วางยาคนในเรือนนั้นเจ้าค่ะ"
"วางยา เจ้าวางยาอันใดคนในเรือน"
"แค่ยายนอนหลับเจ้าค่ะ ตอนที่ถูกจับไปคนพวกนั้นวางยาข้าน้อยให้หลับตลอดทาง ข้าน้อยก็เลยวางยาให้หลับเช่นกันเจ้าค่ะ"
"ฮ่าฮ่า เช่นนั้นเองหรอกหรือ เจ้านี่ชั่งแสบเหมือนสามีเจ้าจริงๆ"
ทหารในค่ายต่างก็หัวเราะชอบใจ และอดที่จะชื่นชมกับความฉลาดเฉลียวของหมอหญิงผู้นี้ไม่ได้ ชายแก่ที
