"ถ้าเช่นนั้นข้านอยจะออกไปช่วยด้านนอก ท่านแม่ทัพพักผ่อนเถอะขอรับ"
จงฟานเดินออกไป ก็หยุดยืนมองอีกฝั่งที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อรักษาผู้ป่วย ผู้ที่สบายดีถูกจัดให้อยู่อีกฝั่งของค่าย เพื่อไม่ให้เชื้อแพร่ออกไป
"ท่านหมอเราต้องขออาสาจากคนที่ไม่กลัวโรคระบาด มาช่วยแล้วล่ะขอรับ พวกเรามีน้อยเกินไป"
"อืมคงต้องเป็นเช่นนั้น ท่านหมอฝู่จัดการด้วยก็แล้วกัน"
หมอฝู่เดินออกจากกระโจม ก่อนจะเอ่ยขออาสาคนที่จะเขามาช่วย อี้ฟานเมื่อได้ยินเช่นนั้นจึงรีบอาสาทันที จนจงฟานต้องขัดขึ้นในทันใด
" เจ้าจะอาสาไม่ได้นะอี้ฟาน หากทำเช่นนั้นใครจะออกลาดตระเวนกัน ให้ทหารในค่ายทำเถอะ ผู้คนในค่ายต่างก็ต้องทำหน้าที่ของตน เจ้าเองก็เช่นกัน"
อี้ฟานเมื่อนึกได้เช่นนั้นจึงได้หยุดความคิดที่จะอาสาดูแลผู้ป่วย สายตาของอี้ฟานยังคงมองเข้าไปในกระโจมผู้ป่วยไม่ลดล่ะ จนจงฟานต้องเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"มีใครในนั้นให้เจ้าต้องห่วงกังวลมากถึงเพียงนี้เชียวหร
