(ยักษ์)
2.56 am.
ก๊อกๆ
เสียงกริ่งทำให้ผมละสายตาจากวิทยานิพนธ์ที่กำลังตั้งใจอ่านอยู่ก่อนจะลุกขึ้นพลางยกนาฬิกาขึ้นดูเวลาที่ตอนนี้เกือบจะตีสามเข้าไปแล้ว...ผมถอนหายใจออกมาเบาๆและกดเปิดกล้องหน้าประตูบ้าน
"ใครครับ"
(เพื่อนเบลล์ครับ เปิดประตูทีเบลล์มันเมา)
ผมมองผู้ชายที่กำลังมองเข้ามาที่กล้องอยู่ก่อนจะกดเปิดประตูเลื่อนให้ซึ่งเขาก็รีบเดินเข้าไปในรถที่ผมให้เบลล์ขับไปทันที...คนที่ผมรอมาค่อนคืนสุดท้ายเธอก็กลับมาสักที ผมเดินลงมาจากห้องทำงานและเปิดประตูบ้านรอพร้อมกับรถยนต์ตัวเองที่ขับเข้ามาเทียบ เพื่อนเบลล์เดินลงมาจากรถและเดินมาฝั่งคนนั่งทำให้ผมเห็นร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่ข้างใน
"ทำไมเบลล์เมาขนาดนี้"
ผมถามพร้อมกับเดินเข้าไปหมายจะพยุงช่วย แต่เพื่อนเบลล์ดันช้อนเบลล์ขึ้นอุ้มตัดหน้าผมซะก่อน เขาเหลือบมองผมด้วยแววตานิ่งๆ
"ไปกินเหล้ามันก็ต้องเมาสิครับพี่ ไม่เมาสิแปลก" ผมเอียงใบหน้ามองคนตรงหน้าทันที
