เธอทำลงไปแล้ว...
เธอมีอะไรกับเขาแล้วจริงๆ!
หญิงสาวนอนตะแคงข้างหันหน้าสบตาเจ้าพ่อหนุ่ม ผู้ชายที่เธอเพิ่งมีสัมพันธ์สวาทด้วยเป็นคนแรกและครั้งแรกหมาดๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าตอนนี้เธอรู้สึกอย่างไรมากกว่ากัน...
เสียใจ... ที่ถูกพรากสิ่งสำคัญ
รู้สึกผิด... ต่อพ่อแม่และพี่ชาย
โกรธ... ตัวเองที่ยอมเผลอไผลไปกับเขาง่ายๆ
ใช่... เธอรู้สึกผิด เสียใจและโกรธผสมปนเปกันไปหมด แต่ยังไม่เท่าความรู้สึกที่เด่นชัดขึ้นมาในตอนนี้ ตอนที่เห็นผู้ชายฉวยโอกาสนอนยิ้มกริ่มราวกับสุขล้นเสียเต็มประดา ทั้งที่เพิ่งจะทำเรื่องร้ายกาจอย่างไม่น่าให้อภัยกับเธอแท้ๆ
ยิ่งมองก็ยิ่งขัดหูขัดตา ยิ่งน่าหมั่นไส้มากเสียจน...
เธออยากจะควักลูกตาเขามาโยนทิ้งนัก!
“มองทำไม” เธออดใจไม่ไหว ถามเสียงขุ่นจัด
“มองเมีย”
แน่ะ! ขนาดถูกเธอแขวะ เขายังจะมีหน้ามาทำตาหวานเจ้าชู้ใส่เธออีกหรือ?
คนอะไร...หน้าด้านหน้าทนเกินไปแล้ว!
“ใครเมียคุณ”
จิดาภาถาม
