จิดาภาไม่ใคร่แปลกใจเท่าไรนักที่พบว่าไลลามาดักรอเธออยู่ในห้องน้ำ หลังเพิ่งมีเรื่องกันมาสดๆ ร้อนๆ แต่ที่ไม่ไว้ใจก็คือ...
หล่อนจะมาไม้ไหนกันแน่?
“คุณมีอะไรก็พูดมาเลยค่ะ”
เธอเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นเสียเอง เพราะถึงอยากจะหลบเลี่ยงก็คงหนีไม่พ้น สู้เผชิญหน้ากับหล่อนให้สิ้นเรื่องสิ้นราวในคราวเดียวเลยดีกว่า
“เลิกกับฌอห์นซะ!”
แค่ประโยคแรกก็ทำเธอถอนใจหายเสียแล้ว สงสัยหล่อนจะเป็นคุณหนูขนานแท้ เลยติดนิสัยชอบออกคำสั่งจนเคยตัว ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม
“เรื่องนี้คุณต้องไปคุยกับคุณฌอห์นเองค่ะ”
“ไม่ ฉันจะคุยกับแกนี่แหละอีหน้าด้าน!”
จิดาภานิ่วหน้าไม่ชอบใจวิธีที่หล่อนเรียกจิกหัวคนอื่นแบบนี้เอาเสียเลย
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ใช่คนใช้ของคุณ จะพูดจะจากรุณาให้เกียรติกันด้วย”
“กับผู้หญิงสำส่อนชอบแย่งผัวชาวบ้านอย่างแก ทำไมฉันต้องให้เกียรติด้วยยะ”
“คุณนี่หน้าตาผิดกับนิสัยลิบลับเลยนะคะ มิน่า...ผู้ชายถึงได้ขยาด”
หญิงสาวย้อนกล
