จิดาภาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่อย่างงัวเงีย ก่อนจะได้พบกับรอยยิ้มอบอุ่นละมุนละไมของคนรักหนุ่มที่เฝ้าพร่ำพลอดพิสูจน์รักเธอจนเกือบทั้งคืน สร้างความซาบซ่านสุขสมให้หญิงสาวจนแทบสำลักไม่รู้ต่อกี่ครั้ง
“ลุกเถอะ” ฌอห์นกล่าว
“ไปไหนคะ”
“ไปพบคนสำคัญ”
“ใครคะ”
จิดาภาจำได้ว่าเธอเฝ้าถามประโยคนี้ตั้งแต่อยู่บนเตียงยันอาบน้ำแต่งตัว นั่งรถออกมากับเขา กระทั่งตอนนี้ที่สารถีขับมาจอดอยู่ริมรั้วบ้านเธอ หญิงสาวจึงย้ำถามเขาอีกครั้ง
“คุณมาทำอะไรที่บ้านฉันคะ”
“บอกแล้วไง... มาพบคนสำคัญ”
จิดาภายิ่งฟังยิ่งงง เพราะฌอห์นเอาแต่อุบไต๋ ไม่ยอมเฉลยให้เธอเข้าใจเสียที
“ที่นี่น่ะเหรอคะ”
หญิงสาวนิ่วหน้า คิดไม่ออกเลยว่าที่นี่จะมีคนสำคัญดังที่เขาบอกได้อย่างไร นอกจาก... พี่ชาย พี่สะใภ้และหลานชายที่เพิ่งคลอดไม่นานเท่านั้นเอง
“มาเถอะ”
เจ้าพ่อหนุ่มก้าวลงจากรถ เมื่อสารถีเปิดประตูให้ ก่อนจะเอ่ยชักชวนพลางจับจูงมือเธอเ
