หญิงสาวที่นอนสลบไสลไม่ได้สติเริ่มสะลึมสะลือ เมื่อรู้สึกได้ถึงน้ำหนักตัวของใครบางคนที่กดทับลงมาบนตัวเธอ และดูเหมือนนิ้วของเขากำลังสาละวนกับการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเธออยู่ด้วย
ภายในหัวที่ยังมึนงงค่อยๆ ลำดับเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆ จำได้ว่าอิงอรโผล่เข้ามาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าเธอ อ้อนวอนขอให้เธอช่วยบางอย่าง จากนั้นก็หลอกพาเธอไปพบกับไลลาและ...
ทศพล!
จิดาภาลืมตาโพลง ได้สติเต็มที่ เธอเห็นคนในห้วงความคิดจับจ้องเนินผิวเหนือหน้าอกอย่างกลัดมัน มือก็ปลดกระดุมไปพลาง จึงรวบรวมเรี่ยวแรงที่พอจะมีหลงเหลืออยู่บ้างผลักใบหน้าของเขาออกไปสุดตัวในขณะที่ไม่ทันระวัง จนทศพลหงายหลังตกเตียง ก่อนจะลุกพรวดหมายจะวิ่งไปที่ประตู แต่ก็เกิดหน้ามืดกะทันหัน เพราะฤทธิ์ยาสลบที่ยังคงคั่งค้าง ทำให้เธอต้องทรุดตัวลงนั่งตรงขอบเตียง
“อย่าหนีให้เสียเวลาเลย ยังไงวันนี้จุ๊บก็ไม่รอดมือพลไปได้หรอก”
จิดาภาเงยหน้ามองคนที่กล่าวลำพอง
