ช่วงสายของวันถัดมา
เฮียภูวินทร์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เขาปรับสายตาจากความง่วงเล็กน้อยจากนั้นเขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรแรงกดทับบางอย่างที่อยู่บนร่างกาย เฮียภูวินทร์ค่อย ๆ หลุบไปมองแล้วเขาก็พบเข้ากับเส้นผมสีน้ำตาลยาวสลวย ซึ่งมันก็คือลินดาที่กำลังนอนทับอยู่บนอกของเขานั่นเอง
หลังจากที่เมื่อคืนนี้เขาได้กระหน่ำร่วมรักกับเธอไปหลายครั้ง เขาก็อุ้มร่างเล็กของลินดาที่ไร้เรี่ยวแรงเข้ามานอนที่ห้องนอนของตัวเอง ซึ่งเธอก็ได้ผล็อยหลับไปอย่างง่ายดายบนอกของเขา
"หึ" เฮียภูวินทร์เผลอยิ้มออกมาขณะที่ดวงตาของตัวเองกำลังจ้องมองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มและพ่นลมหายใจสม่ำเสมอออกมาอยู่ ซึ่งภาพเหล่านี้เขาเห็นมันบ่อยครั้งแต่ก็ไม่อาจละสายตาได้เลยสักครั้ง เพราะเขามักจะเป็นฝ่ายตื่นก่อนเธอเสมอและสิ่งแรกที่เขาทำหลังจากตื่นนอนก็คือการมองใบหน้าที่เนียนสวยของหญิงสาว
"ตอนหลับกับตอนตื่นมานี่อย่างกับคนละคนเชียว" เฮียภูวินทร์ยกยิ้มและเอ่
