พระรามจับผมแสนดีอย่างเบามือ แล้วค่อย ๆ บรรจงเป่าให้ ท่าทางของเขาทำให้เธออดหน้าแดงด้วยความขวยเขินไม่ได้ ถ้าไม่ได้ชอบเธอบ้าง จะทำดีขนาดนี้มั้ย จากที่เคยโกรธ เคยน้อยใจ ทุกอย่างก็มลายหายไปหมดสิ้น
"เจ็บอีกมั้ย"
"ค่ะ?"
"แผลที่มือนะ เจ็บอีกมั้ย"
"เจ็บนิดหน่อยค่ะ"คนตัวเล็กส่งยิ้มให้เขาอย่างดีใจ ที่เขาเป็นห่วงเป็นใยเธอ
"ทีหลังก็อย่าซนให้มาก"
"วันนี้พ่อเลี้ยงอยู่ที่ไหน ในไร่หรือในฟาร์ม หนูดีจะได้ไปส่งข้าวถูก" เธอถามทั้ง ๆ ที่เขายังตั้งใจเป่าผมให้เธอ ตอนแรกก็ว่าจะไม่ทำข้าวเที่ยงให้เขาแล้ว แต่ปิ๊กแอบมากระซิบว่ากล่องข้าวเมื่อวาน เขากินจนหมดเกลี้ยงเลย นั่นทำให้เธอยิ้มแก้มปริด้วยความปลาบปลื้ม
"วันนี้อยู่ในไร่ ในสวนลำไย"พระรามบอกด้วยความเคยชิน จนลืมไปว่าก่อนหน้านี้เคยคิดว่ารำคาญคนตัวเล็กที่มาวุ่นวายกับชีวิตเขา
"เดี๋ยวหนูดีเอาข้าวไปส่งนะคะ"
หลังจากที่แสนดีบอกว่า วันนี้จะทำกับข้าวมาส่ง ทำให้พระร
