"สายหมอกรึเปล่าครับ" เสียงแหบห้าวดังมาจากข้างหลัง ทำให้สายหมอกและฟ้าใส ที่กำลังจะเดินขึ้นลิฟต์หันไปมองเจ้าของต้นเสียง
พ่อเลี้ยงรามนั่นเอง ทันทีที่เห็นลุงผู้ชายตรงหน้า แม้เขาจะยิ้มอย่างใจดี แต่สายหมอกก็แอบที่หลังของฟ้าใสอย่างอัตโนมัติ
"หมอกครับ สวัสดีคุณลุงเร็ว" ฟ้าใสที่ชอบพ่อเลี้ยงรามอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เธอยิ้มกว้างอย่างเขินๆ
พร้อมทั้งดันสายหมอกให้ออกมาจากด้านหลัง ให้ทักทายพ่อเลี้ยงราม
"สวัสดีครับ" เสียงเล็กๆเอ่ยอย่างแผ่วเบา พร้อมทั้งมองคนตรงหน้าอย่างระแวดระวัง แม้ว่าจะเคยเจอกันสองครั้งแล้ว แต่เด็กน้อยก็เกร็งอยู่ดี ฟ้าใสมองพ่อเลี้ยงที่ก้มย่อลงคุยกับสายหมอก พร้อมทั้งมองหน้าพระรามสลับไปมา เธอรู้สึกเอ๊ะ! อีกแล้ว ทำไมทั้งสองคนถึงหน้าตาเหมือนกันมาก
"มาทำอะไรที่นี้เหรอครับ" พระรามชวนคุย ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว แต่เพื่อจะทำให้เด็กน้อยเชื่อใจและผ่อนคลายมากขึ้น เขารู้สึกเจ็บแปลบยังไงไม่รู้ ที
