กลรัก พ่อเลี้ยงเถื่อน

เธอขอเวลาหนึ่งปี

มือหนาของพระรามรวมข้อมือเล็กทั้สองของแสนดีเอาไว้ เขาออกแรงกดมันเล็กน้อย เพราะตอนนี้คนตัวเล็กดื้นโวยวายไม่หยุด แถมเธอเหมือนจะไม่ใช่แค่ขู่ แต่จะลงจากรถจริง ๆ

"หนูดี หยุดเดี๋ยวนี้นะ อยากตายห่ากันทั้งคู่ใช่มั้ย" เสียงเกรี้ยวกราดน่ากลัวของเขา ทำให้คนตัวเล็กหยุดดิ้น แต่ใบหน้าสวยมันยังคงแสดงออกว่าเธอไม่พอใจ

"คุณก็๋จอดสิ ให้หนูลง แยกย้ายกันตรงนี้ ไม่ต้องพาหนูไปด้วย" เสียงดื้อดึงเอาแต่ใจของเธอ ทำให้พระรามออกแรงกดลงข้อมือเรียวราวกับจะทำโทษ แถมตอนนี้ใบหน้าของเขาก็บอกให้รู้ว่าเขาเองก็กำลังไม่พอใจไม่แพ้เธอ

"ฉันคิดผิดหรือคิดถูกกันแน่ที่พาเธอมา เธอมันดื้อเกินเยียวยาจริง ๆ"

"ก็อย่ามาสนใจหนูสิ"

"...." คนตัวเล็กพยายามแกะมือที่แข็งแรงราวกับคีบเหล็กของเขาออก แต่เหมือนแรงที่เธอมี มันก็ยังน้อยนิดเมื่อเทียบกับแรงของเขา ในเมื่อเขาไม่ปล่อยง่าย ๆ เธอจึงตัดสินใจใช้ปากงับลงไปสุดแรง แต่พระรามก็อดทนไม่ยอมปล่อย ขบฟันแน่นทั้งที่มันเจ็บน้อยเสียเมื่อไหร่

"แล้วใครกันเป็นคนร้องขอให้ฉันพามา ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่ง จะจับตีก้นเสียให้เข็ด ยัยเด็กบ้า"

"หนูไม่ใช่เด็กแล้ว ไหนบอกว่าจะพามาเป็นเมีย หนูก็ต้องเป็นเมียคุณ หนูไม่ยอมเป็นอย่างอื่นหรอก"ชายหนุ่มถึงกับหน้าเหวอกับคำพูดแก่แแดดของเธอ ผู้่หญิงสมัยนี้ ไม่มียางอายอะไรทั้งสิ้น แต่ก็นะ ผู้หญิงที่เป็นเมีบน้อยคนอื่นแบบเธอ มีอะไรที่ต้องอายอีก

"เธอก็ทำให้ฉันเปลี่ยนใจให้ได้สิ หัดใช้สมองบ้าง อย่าใช้แต่อารมณ์อย่างเดียว" ก็เหมือนอย่างที่เขาะยายามหลอกล่อเธอให้สงบตอนนี้ไง

"เปลี่ยนใจ? หนูต้องทำยังไงให้คุณเปลี่ยนใจ คุณก็บอกหนูมาสิ" ข้อเสนอของเขา มันเริ่มทำให้แสนดีสนใจขึ้นมาทันที

"ฉันชอบคนที่ว่านอนสอนง่าย ไม่ดื้อ ไม่เอาแต่ใจ ไม่โวยวาย ไม่ใช่อารมณ์ แบบที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้" พระรามพยายามพูดอย่างใจเย็นที่สุด

"......"

"ว่ามาต่อสิ หนูกำลังฟังอยู่"

"ถ้าเธออยากเป็นเมียฉัน เธอก็ต้องมีคุณสมบัติเหล่านี้"

"หนูทำได้ งั้นคุณก็เอาหนูเป็นเมียเลยสิ" เธอพูดจบก็ซบหน้าลงบนแขนเขาอย่างอ้อน ๆ กลิ่นยาสระผมเด็กหอม ๆ มันทำให้พระรามใจสั่นไปชั่วขณะ เขาก็คน มีเลือดเนื้อ มีความต้องการ การที่มีผู้หญิงสวย ๆ มายั่วอยู่ใกล้ ๆ ชายหนุ่มเองก็ต้องใช้ความอดทนอยู่ไม่น้อย แม้พยายามจะบอกตัวเองว่า เธอน่ะ เป็นเมียน้อยผู้ชายคนอื่นมาแล้วนะ

"ทำได้อะไร ห้านาทีก่อน เธอยังแว้ด ๆ โวยวายอยู่อีก เอาเป็นว่า เธอกับฉันต้องใช้เวลาปรับตัวกันก่อน อยู่ดี ๆ จะให้มาเป็นผัวเมียกัน มันคงจะไม่ได้" จบคำพูดของพระราม ใบหน้าสวยก็เริ่มบิดเบ้ งอง้ำด้วยความไม่พอใจอีกรอบ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่า เขาไม่ชอบคนเอาแต่ใจ โวยวาย จึงพยายามปรับสีหน้าให้กลับมาเข้าสู่ภาวะปกติ

"แล้วมันนานแค่ไหนกัน คุณถึงจะยอมรับหนูเป็นเมีย"

"ก็จนกว่าฉันจะเห็นว่าเธอ มีคุณสมับติที่เหมาะสมมากพอ"

"หนึ่งปี หนูขอเวลาหนึ่งปี ถ้าหนูทำให้คุณรักหนูไม่ได้ ถึงเวลานั้นหนูจะไปตามทางของหนู โดยที่คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาขัดขวางหรืออะไรทั้งสิ้น" เมื่อเธออยากได้ผู้ชายคนนี้มาเป็นสามี เป็นที่พึ่งพิง ศักดิ์ศรีทุกอย่างที่มี ก็คงต้องยอมวางลงก่อน หลังจากนี้หนึ่งปี แสนดีหมายมาดว่า เธอจะงัดมารยาททั้งหมดที่มี มามัดใจผู้ชายคนนี้ให้ได้

"ถ้าเธออยากเปลี่ยนใจให้ฉันเอาเธอเป็นเมีย ขั้นแรกเธอต้องจัดการบอกเลิกผู้ชายทุกคนที่มีอยู่ในสต็อกของเธอให้เรียบร้อย ห้ามติดต่อ หรือกลับไปยุ่งเกี่ยวกับผู้ชายคนไหนอีก เข้าใจมั้ย" คำพูดของชายหนุ่มทำให้แสนดียิ้มร่า

"หึงหนูเหรอ หนูจะเคลียร์ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ" พูดจบหญิงสาวก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดลบ กดบล็อกผู้ชายที่เคยทักมาคุย ทักมาจีบเสียจนหมดสิ้น ต่อให้เธอจะไม่เคยคุยกับคนเหล่านั้นก็ตาม แต่มันเยอะมาก จนเธอต้องใช้เวลานานพอสมควร รู้แหละ ว่าแสนดีเป็นคนสวย ไม่ใช่สวยธรรมดา สวยมากเสียด้วย แต่การที่เธอมีผู้ชายเข้าหามากมายขนาดนี้ มันก็ทำให้เรียวคิ้วหนา ขมวดกันเข้าหาโดยที่ไม่รู้ตัว

"หนูบล็อกทุกคนหมดแล้ว หลังจากนี้หนูจะมีแค่คุณคนเดียว คุณก็เหมือนกัน ถ้ามีผู้หญิงคนอื่น คุณก็ต้องลบให้หมด ภายในหนึ่งปีนี้ คุณต้องเปิดโอกาสให้หนูแค่คนเดียวเท่านั้น เข้าใจมั้ยค่ะ" พระรามพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ แต่ในใจเริ่มเห็นเค้าลางของความยุ่งยาก ความวุ่นวายที่กำลังจะก่อกำเนิดขึ้นในอนาคต

"แล้วอยู่ที่ไร่ เราจะนอนห้องเดียวกันมั้ยค่ะ" แสนดีถามเขาตาใส ด้วยความอยากรู้ ถ้านอนห้องเดียวกัน เธอจะรวบหัวรวบหางเขาสะเลย แม้จะอ่อนด้อยประสบการณ์แต่คำถามของเธอทำให้พระรามแทบสำลักน้ำลาย รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่กร้านโลก แต่ไม่คิดว่าจะกร้านขนาดนี้

"ไม่!" เสียงแข็ง ๆ ของชายหนุ่มมันทำให้แสนดีหน้างอนอีกรอบ

"ทำไมค่ะ กลัวจะอดใจไม่ไหวที่จะจับหนูกินใช่มั้ยล่ะ เพราะหนูว่าหนูก็สวย และเซ็กซี่ แถมลีลาดีด้วยนะ"แสนดีพยายามโฆษณาขายสุดฤทธิ์ ลีลาดีบ้าอะไร แค่จูบเธอยังไม่เคยเลย แต่นั่นแทนที่เธอจะได้คะแนนความนิยมมาจากว่าที่สามี เขากลับส่ายหัวอย่างไม่ชอบใจ เขาไม่ได้จริงจังกับความบริสุทธิ์ของผู้หญิงหรอกนะ แต่ถ้าเธอจะผ่านมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำแบบนี้ ต่อให้จะสวยแค่ไหน มันก็ทำให้ความนิยมชมชอบในตัวเธอลดลงฮวบจนแทบจะติดลบ

หลังจากที่ได้ข้อสรุปที่เธอสบายใจแล้ว คนตัวเล็กก็เจื้อยแจ้วไปตลอดทาง เธอดูจะตื่นตาตื่นใจไปเสียกับทุกอย่าง ไม่ว่าจะเจออะไรข้างทางก็ดูน่าสนใจไปหมด แม้พระรามจะแอบรำคาญกับความช่างพูดของเธอ พูดเหมือนกับชีวิตที่ผ่านมา ไม่มีใครพูดด้วยอย่างงั้นแหละ แต่ก็ดีตรงที่มันไม่ทำให้เขาง่วงนอน สามารถขับรถในระยะทางไกล ๆ โดยที่ตอนนี้กำลังจะเข้าเชียงรายแล้ว ไร่ของเขาแม้จะไม่ได้อยู่ในตัวเมือง แต่ก็เป็นไร่ที่ใหญ่โตที่สุดในจังหวัด กินพื้นที่อาณาเขตหลายร้อยไร่ ข้างในก็มีกิจการมากมาย ไม่ว่าจะเป็นทำไร่สวนผสม ฟาร์มปศุสัตว์ ร้านคาเฟ่สวย ๆ รีสอร์ท ที่พัก เรียกว่าครบวงจรเลยทีเดียว และเพราะกิจการที่มันเยอะขนาดนี้นี่เอง ทำให้เขาไม่มีเวลาที่จะหาเมียเป็นตัวเป็นตน ด้วยอายุที่มากขึ้น และพระรามเองก็ไม่มีท่าทีลงเอยกับใคร มันจึงทำให้พระลักษณ์คนเป็นพ่อที่อยากอุ้มหลานใจแทบขาดต้องมาตกลงกับคุณสุรศักดิ์ ที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกหนี้รายใหญ่ เพื่อขอลูกสาวมาเป็นเมียของเขา แล้วนี้ถ้าพ่อรู้ว่า เขาได้ลูกสาวคนเล็ก มาแทนที่จะเป็นคนโต ก็ไม่รู้ว่าพ่อจะว่ายังไง แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อยากให้เขามีเมียนัก ก็มีแล้วกัน จะได้จบ ๆ ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายอะไรกับเขาอีก