เมื่อเสียงพูดของคนตัวเล็กเงียบไป พระรามหันไปมองถึงรู้ว่าตอนนี้เธอหลับไปเรียบร้อยแล้ว นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นพูดจริง ๆ ใบหน้านวลสวยซึ่ง งอนตางอนหนาเป็นแพ ริมฝีปากจิ้มลิ้ม มันเป็นสีแดงสดอย่างธรรมชาติ ดูอวบอิ่มจนน่าดูดดึง หยอกเย้า พระรามต้องรีบสะบัดความคิดนั้นออกไปเสีย ได้แต่บอกตัวเองว่าต้องอดทนกับความเย้ายั่วตรงหน้า ยังไงเขาก้ต้องรักษาเนื้อรักษาตัวดี ๆ ไม่ให้เดินลงไปในหลุมพรางที่เธอขุดดักไว้เด็ดขาด
เมื่อรถจอดหน้าบ้านที่มีทิวเขาสูงเป็นฉากเบื้องหลัง แสนดีค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมามอง เมื่อเห็นพระรามกำลังรถจากรถ แม้จะยังง่วงอยู่ เธอก็รีบลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วลงตามเขาไปทันที ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ปากดีให้เขาทิ้งไว้กลางทาง แต่พอเอาเข้าจริง เธอก็กลับเกาะเขาติดหนึบยังกะลูกลิงเกาะแม่ อากาศที่ไร่ค่อนข้างหนาวเย็น คนตัวเล็กเลยยื่นห่อไหล่ เพื่อพยายามให้ความอบอุ่นแก่ตัวเอง ทันทีที่ได้ยินเสียงรถ พระลักษณ์ที่กำล
