รุจรวี
เมื่อไรที่เราเจอกันอีกครั้งผมจะถอนหมั้นให้รวี
ผมยอมรับแล้วว่าผมแพ้...และผมผิดเองที่ลากรวีเข้ามาสู่เรื่องราววุ่นวายแบบนี้
ในตอนนี้...ผมได้เรียนรู้แล้วว่าผมเองอาจจะเอาแต่ใจตัวเองและมั่นใจในตัวเองมากเกินไปหน่อย แต่จริงๆ คงไม่เรียกว่ามากหรอก เพราะถึงผมจะพูดไปอย่างนั้นว่ารวีรักผม...แต่ผมไม่เคยมั่นใจในสิ่งที่ตัวเองพูดเลย ผมระแวง...และหวั่นไหวทุกครั้งที่เห็นความโกรธเกลียดในดวงตาของรวี แต่ก็เลือกที่จะเดินหน้าต่อไปและดึงดันเพราะผมหลงใหลรวีเหลือเกิน
แต่ตอนนี้ผมยอมรับแล้วว่ารวีรักกับเขา...รวีรักภีมพล ซึ่งสิ่งเดียวที่ผมทำให้รวีได้ในตอนนี้คือการถอยออกมาและยอมรับ อย่างคนพ่ายแพ้และสิ้นท่า
รวีพูดถูก...คู่หมั้นคือคนสองคนที่รักกัน แต่ในเมื่อรวีไม่เคยรักผมเลย มันย่อมเป็นการทรมานทั้งรวีและผมที่จะดื้อดึงอย่างคนโง่งมที่จะเก็บรวีไว้ข้างกาย
เพื่อรวีแล้ว...ผมทำให้รวีได้ทุกอย่างเพราะผมรักรวีตั้งแต่คร
