“รวีมีเรื่องอยากจะถาม”
หญิงสาวเอ่ยขึ้นในตอนที่ฌอนปล่อยตัวเธอแล้ว รุจรวีทรุดลงนั่งตรงข้ามกับเขาพร้อมกับเลื่อนแก้วน้ำในมือไปตรงหน้าอีกฝ่าย หญิงสาวเลือกที่จะนั่งตรงข้ามกับฌอนในห้องรับแขกเล็กๆ นี้
ถึงฌอนจะไม่ว่าอะไร แต่สายตารู้เท่าทันเธอของเขาก็ทำให้ หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย อย่างฌอนนี่อยู่ใกล้ไม่ได้หรอก มือไม้ยุบยับรุ่มร่ามเสียไม่มีละ!
“เรื่องอะไรเหรอ” ฌอนถามกลับอย่างรวดเร็ว
“พี่ฌอนลาออกจากวงการเพราะรวีหรือเปล่า”
“ไม่ใช่สิ” เขาตอบทันควัน แต่เมื่อเจอสายตาคาดคั้นและจับผิดของหญิงสาว ชายหนุ่มจึงส่งยิ้มกรุ้มกริ่มให้เธอ ก่อนจะทำท่าเหมือนครุ่นคิดแล้วก็พูดต่อไปว่า “แต่ก็มีส่วนนะ เพราะพี่อยากจะเลิกทำตัวเหลวไหลลอยชายไปวันๆ ก็เพราะรวีไง” พูดจบก็ยิ้มประจบ
แต่ขอโทษนะ เธอไม่ขำ
“สรุปยังไงกันแน่คะ”
พอเห็นท่าทางซีเรียสเครียดจริงจังของสาวน้อยของเขา ฌอนจึงยอมตอบตามความเป็นจริงในที่สุด
“คือพี่คิด
