วันต่อมาเมื่อกลับมาจากวิ่งออกกำลังกายรอบหมู่บ้านแล้ว...แน่นอน รวีวิทย์ไม่ยอมพลาดที่จะโทรไปปลุกและลากคนขี้เซาบางคนให้ออกมาวิ่งเป็นเพื่อนด้วย ชายหนุ่มก็ค่อยๆ เดินแกว่งถุงโจ๊กหมูเจ้าอร่อยหน้าปากซอยกลับมาฝากน้องสาว ทั้งบ้านยังคงเงียบกริบเพราะนี่ไม่ใช่เวลาตื่นนอนของน้องสาว ผู้จัดการหนุ่มเดินฮัมเพลงในลำคอขณะที่รดน้ำต้นไม้ตามกิจกรรมที่มักจะทำในวันหยุด
ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นก็มีคนตื่นเพิ่มอีกคน แน่นอน...นั่นไม่ใช่น้องสาวของเขา เสียงกริ่งที่ดังหน้าบ้านทำให้รวีวิทย์แปลกใจ ก่อนจะทำหน้าบึ้งตึงเมื่อพบว่าฌอนเป็นคนมากดกริ่งแต่เช้า
ผู้จัดการหนุ่มทิ้งสายยางในมือก่อนจะเดินไปปิดน้ำแล้วจึงเดินเอื่อยเฉื่อยไปเปิดประตูให้คนที่ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะแหกตาตื่นแต่เช้าในวันหยุดเช่นนี้ แล้วในระหว่างทางที่จะพาเดินเข้าไปยังห้องรับแขก รวีวิทย์ก็อดไม่ได้ที่จะถามอีกฝ่ายว่า
“สรุปจะเอายังไง จะดีกันหรือเลิกกันละ”
ชา
