เป็นเวลาเกือบพลบค่ำแล้วในยามที่รวีวิทย์กลับมาถึงบ้าน ชายหนุ่มขมวดคิ้วมุ่น รู้สึกแปลกใจที่ก้าวเข้ามาในบ้านแล้วไม่เห็นน้องสาวของเขานั่งอยู่ที่เดิมอย่างทุกวัน แล้วจะว่ารุจรวีไปเข้าเข้าห้องน้ำหรืออยู่ในบริเวณอื่นของบ้านเป็นการชั่วคราวก็ไม่น่าจะใช่ ในเมื่อคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กสุดที่รักของน้องสาวยังวางอยู่บนโต๊ะกระจกตรงหน้าเขานี่ แต่มันกลับถูกปิดพับสนิท ไม่ได้บ่งบอกว่าเจ้าของมันใช้งานเลยสักนิดเดียว
ทว่าแสงไฟสว่างภายในห้องนั่งเล่นนี้ ไม่ได้มืดสนิทก็บ่งบอกว่ามีคนอยู่ภายในบ้าน
รวีวิทย์ตั้งท่ากำลังจะเดินตามหาน้องสาวยังชั้นสองก็ต้องชะงักเท้า เมื่อเรือนร่างอ้อนแอ้นของสาวเปรี้ยวเพื่อนสนิทของรุจรวีเดินออกมาจากห้องครัว เจ้าหล่อนมีแก้วใบหนึ่งอยู่ในมือ
“รวีไปไหนแพม?”
เขาถามเมื่อหญิงสาววางแก้วน้ำลงตรงหน้า ขณะที่ศุภางค์ยักไหล่ยิ้มกวนคู่ปรับตั้งแต่เด็กของเธอ
“รวีไปธุระไงพี่วิทย์ นี่แพมอุตส่าห์อาสาเฝ
