33

1450 คำ

“ไม่น่าเชื่อว่าเวลาแค่ชั่วโมงเดียวจะเปลี่ยนคนได้ถึงขนาดนี้ ขอบคุณเครื่องสำอางจริงๆ ที่ทำให้รวีของผมดูเป็นสาวสวย ผมจะได้ไม่ต้องถูกแม่กับพ่อด่าว่าไปหลอกเด็กที่ไหนก็ไม่รู้” หนุ่มเจ้าชู้พูดยิ้มๆ แล้วคว้ามือเล็กขึ้นมาจับจูง บีบแน่นไม่ยอมปล่อยแม้เจ้าหล่อนจะพยายามสะบัดก็ตาม ใบหน้าของเธอหงิกงอยิ่งกว่าเดิม เมื่อรู้ทันนัยที่เขาซ่อนเอาไว้ ถ้าว่าเธอเด็กนัก ก็อย่ามายุ่งกับเด็กอย่างเธอซี่ อีตาคนลามก! “ไปกันเถอะรวี นี่ก็ใกล้เวลาที่เครื่องจะลงแล้ว” ชายหนุ่มเปลี่ยนเรื่องพูดหลังจากที่โดนทุบที่ต้นแขนไปสองที โทษฐานปากเสีย แต่ หญิงสาวก็ยังคงพยายามขืนตัวเมื่อเขาตั้งท่าจะลากเธอออกไปจริงๆ “เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังไม่ได้ปิดบ้านเลย” หญิงสาวหาข้ออ้างถ่วงเวลา อย่างน้อยก็ขอไปให้ช้าที่สุดแล้วกัน เผื่อเวลาพวกนั้นจะช่วยให้เธอทำใจได้ขึ้นมา นิดนึงก็ยังดี หากยังไม่ทันได้ขยับตัวทำอะไรต่อ เสียงใสๆ ของเพื่อนสนิทที่บัดนี้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม