“ได้ยินว่ารวีโกรธที่ผมไม่มาหาคุณตั้งสามวันเหรอ พอดีผมติดงาน ยกโทษให้ผมเถอะ...นะๆ”
คนตัวโตเห็นว่าหญิงสาวเอาแต่ก้มหน้าหลบตา จึงคิดไปว่าเธอคงโกรธที่เขาหายหน้าไปจริงๆ อย่างที่ศุภางค์แอบกระซิบบอกเมื่อกี้นี้ ตอนได้ยินเรื่องนี้จากปากเพื่อนสนิทหญิงสาว เขานี่ไม่อยากจะเชื่อ เพราะมันตีความไปได้ว่าที่เธอโกรธเพราะเขาหายหน้าไปเป็นเพราะเธอกำลังมี เยื่อใยกับเขาอยู่น่ะสิ! คนเจ้าชู้คิดเข้าข้างตัวเองเสร็จสรรพ แล้วเขายิ่งพอใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นกับตาว่าเธอทำท่าเหมือนไม่อยากจะคุยด้วย แถมพอเห็นหน้าเขาปุ๊บก็ทำท่าจะกระโจนหลบปั๊บจนเขาต้องตามมาตะครุบตัวให้ได้
“บ้าสิ ใครจะไปโกรธคุณเรื่องนั้นกัน” หญิงสาวตอบเสียงฉุน รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนบอกชายหนุ่มเรื่องนี้ ฮึ่ม...ยัยแพม ยัยเพื่อนทรยศ!
นี่เป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ที่เธอถูกเพื่อนสนิทขายให้กับเขา!
“ว้า...ผมรึอุตส่าห์ดีใจที่คุณโกรธ” ชายหนุ่มตัดพ้อเธอ แต่ดวงตา
