“แม่หนูคนนั้นขายของเก่งจริงๆ เลยนะ...กาลิมลูกไม่ชวนเธอทำงานกับเราละ” กาเลนเอ่ยกับลูกชายที่เดินเข้ามาหยิบของที่คนซื้อต้องการเพิ่มด้วยฝีปากของหนูอัญ
“ท่านพ่อก็!!...เธอตั้งใจทำเพราะไม่อยากเอาเปรียบพวกเรานะครับ เธอกินเธอนอนด้วยเข้าของของพวกเรา เธอก็อยากจะทดแทนพวกเราให้อย่างเต็มที่ครับ” พ่อค้ากาเลนเป็นพ่อค้าที่มีจรรยาบรรณและใจดีมากๆ แม้เขาจะถูกใจ หนูอัญในเวลาอันสั้นจนอยากได้เธอมาเป็นสะใภ้ แต่ดูจากสีหน้าแววตาของบุตรชายตนแล้วคงไม่มีความกล้าหาญมากพอแน่ๆ แม้จะพึงพอใจเธอไม่น้อยก็ตาม “แล้วอีกอย่างสิ่งที่ท่านพ่อคิดมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับ แม้เธอจะยิ้มแย้มแจ่มใสให้พวกเราเห็น แต่ยามที่เธอได้อยู่เพียงลำพัง ใบหน้าเธอจะเศร้าหมองเหมือนเธอมีใครอยู่ในใจตลอดเวลาครับ”
“ไอ้ย๊ะ!!!!! ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเคยมีความรัก แต่ทำไมถึงมองออกละว่าเธอมีใครในใจแล้ว”
“ท่านพ่อ!! ข้่าขอตัว” กาลิมเอ่ยและเดินจากไปเมื่อถูกคนเป็
