อุ้ย!!! หนูอัญร้องเสียงหลงเมื่อเชือกที่พันธนาการร่างกายให้เธอยืนอยู่ได้ถูกปลด เธอจึงทรุดฮวบลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว
แอลทรุดนั่งชันเข่าตรงหน้าเธอ “หนูอัญคนดี ฉันมีอะไรให้ทำ...” หนูอัญค่อยๆเงยหน้ามองแอล
“คุณทรยศเขาทำไม” หนูอัญถามในสิ่งที่เธอไม่เข้าใจ ทั้งๆที่แอลเป็นคนสนิทที่สุดของชอว์ แอลส่ายหน้าไปมาและทำเสียงจุ๊ๆ เป็นการปฎิเสธ
“ฉันไม่ได้ทรยศ แต่นี่คือการแยกตัวออกมาเป็นนายของตัวเอง งานนี้คืองานแรกของฉันที่มีคนว่าจ้าง”
“คนว่าจ้าง! อ่อ...ท่านนายนสินะ!” หนูอัญเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่กลับสร้างความแปลกใจให้กับแอลและคนที่ถูกเอ่ยถึงผ่านหน้าจอ
“อะไรทำให้หนูอัญคิดว่าเป็นองค์ชาย”
“เด็กอนุบาลยังคิดออกเลย การตายของชอว์มีประโยชน์กับคนเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้...ตื้นขืนยิ่งนัก” แอลกรอกดวงตาไปมา ชอว์ที่ได้ยินบทสนทนาเขาแอบเก็บรอยยิ้มไว้ เขาไม่ควรประมาทหนูอัญเลยจริงๆ แม้ร่างกายจะอ่อนแรงแทบสลบแบบนั้น
