“นังส้มรับโทรศัพท์หน่อยสิ ปล่อยให้ดังอยู่ได้” ดาริกาเรียกสาวใช้แต่ไม่มีใครสักคน เพราะคงกำลังเตรียมอาหารอยู่ในครัว ทำให้หล่อนต้องเดินไปรับโทรศัพท์ด้วยตัวเอง
“ฮัลโหล” ยังไม่ทันที่ดาริกาจะได้พูดอะไรต่อ ปลายสายก็รีบพูดกลับมาเสียก่อน
“นั่นคุณดาใช่ไหมครับ ผมเข้มไง”
“ไอ้เข้มแกโทร. มาทำไม” ได้ยินบุตรสาวพูดแบบนั้น คุณดรุณีก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาราคาแพง เดินมาหยุดยืนอยู่ใกล้ ๆ กับดาริกาที่กำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่
“ผมกำลังเดือดร้อนเรื่องเงินจะขอเงินหน่อยครับ”
“แล้วทำไมแกไม่ไปทำงานฮะ” ดาริกาถามกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“ผมทำงานแล้ว แต่โดนเพื่อนที่ทำงานแกล้งครับ เงินเดือนก็น้อยไม่พอกิน คุณช่วยผมหน่อยสิครับ”
“เรื่องอะไรฉันจะช่วยแก ฉันกับแม่ให้เงินแกไปก้อนใหญ่แล้ว เงินแกหมดแล้วหรือไง”
“ใช้หนี้ที่บ้านก็เหลืออีกไม่เยอะ กว่าผมจะหางานได้ก็ใช้ไปจนหมดแล้วละครับ”
“ฉันไม่ให้ ถ้าฉันให้แก แกก็ต้องมาขอเงินฉันอ
