เมื่อไม่คิดจะทิ้งขว้างสิ่งที่ต้องทำคือพยายามหาทางเอาตัวรอด แม้เวลาจะใกล้เข้ามาทุกทีแล้วก็ตามฟาริสายังไม่สามารถหาที่ได้สำเร็จ หญิงสาวนอนไม่หลับติดต่อกันมาหลายคืน และคืนนี้ก็เช่นเดียวกันหลังจากเคลียร์งานถ่ายสินค้าส่งลูกค้าตามคิวเสร็จเรียบร้อย ฟาริสาก็นอนพลิกไปพลิกไปอยู่บนเตียงนอน ไม่มีความง่วงแต่อย่างใด
แม้สมองอ่อนล้าอยากพักผ่อนแต่กลับข่มตาให้หลับไม่ได้ จนเวลาล่วงเลยมาถึงสองนาฬิกาฟาริสากำลังจะเคลิ้มหลับ โทรศัพท์มือถือก็แผดเสียงดังลั่นห้องฟาริสาสะดุ้งตื่น รีบควานมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา
“ค่ะลุงชาญ”
“อะไรนะคะ! ค่ะๆ ฟาจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ” ฟาริสาสั่นจนทำอะไรไม่ถูก มือที่จับโทรศัพท์ไว้ก็แทบไม่มีแรง น้ำตาที่ไม่รู้มาจากไหนไหลอาบแก้มลงมาทั้งสองข้าง พยายามตั้งสติที่แทบไม่มีโทรหาปรานต์
“คุณปรานต์...อึก...” แค่ได้ยินเสียงเขากดรับสาย ฟาริสาก็ปล่อยโฮออกมาอย่างห
