แสงสีทองเริ่มส่องสว่างจากเส้นขอบฟ้า เหล่านกกาต่างโบยบินออกจากรัง ทุกชีวิตเริ่มต้นวันใหม่ไปพร้อมๆ กัน เช่นเดียวกับผู้หญิงที่นั่งอยู่กับพื้นดินพื้นหญ้า ทอดมองซากปรักหักพังของบ้านสุนัขที่ถูกเพลิงลุกไหม้ในช่วงดึกที่ผ่านมา กว่าจะระงับเพลิงได้ก็ใช้เวลานานหลายชั่วโมง บ้านที่เคยมีสุนัขนับยี่สิบตัววิ่งเล่น บัดนี้มีเพียงเศษซากของความเสียหาย มีเพียงเถ้าถ่านสีดำที่กองอยู่ตรงหน้า
สุนัขบางตัวหนีรอดออกมาได้ บางตัวโชคร้ายหนีออกมาไม่ทัน ส่วนตัวที่ตกใจก็วิ่งหนีหายไปไม่ย้อนกลับมาสู่รัง ที่เหลืออยู่ก็มีเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้น
“กลับไปนอนก่อนไหม เธอนั่งอยู่แบบนี้มาหลายชั่วโมงแล้วนะ” ไม่ใช่แค่ฟาริสาหรอกที่นั่งอยู่แบบนี้ ปรานต์ก็นั่งมองเปลวเพลิงที่ลุกโชนค่อยๆ มอดดับไปจนเหลือเพียงควันสีจางลอยขึ้นสู่อากาศเป็นเพื่อนฟาริสา
ส่วนต้อม ครีมและลุงชาญ สามคนนั้นพาสุนัขที่เหลือเพียงไม่กี่ตัวไปที่บ้านของฟาริสา ส่วนตัวไหนที่
