ตอนที่ 74
“อวดดีไปเถอะ แล้วเธอจะรู้ว่าคนอย่างฉันไม่เคยไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ”
แล้วดีเลียนก็กระแทกเท้าเดินออกมาจากห้องหอ มุ่งหน้าตรงไปยังห้องทำงานของตัวเองที่อยู่อีกปีกหนึ่งของคฤหาสน์หรู ไม่นานเขาก็มาถึง ชายหนุ่มเดินมาทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หนังสีดำ มือหนาเปิดลิ้นชักและหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลขึ้นมาไว้บนโต๊ะ
“ฉันจะไม่มีวันยอมให้เธอหลุดรอดเงื้อมือไปง่ายๆ หรอกมินรญา”
กระดาษสีขาวซึ่งเป็นหนังสือสัญญาระหว่างเขากับมินรญาถูกดึงออกมาจากซองเป็นฉบับแรก ชายหนุ่มไล่สายตามองตัวอักษรจนครบ ก่อนจะไปหยุดที่ลายมือชื่อที่มินรญาเซ็นเอาไว้ที่มุมกระดาษด้านล่าง เขาจ้องมองเขม็งอยู่ไม่นานก็หยิบใบหย่าที่มินรญาเซ็นชื่อเอาไว้แล้วออกมาอีกฉบับ กรามแกร่งขนกันแน่นจนเนื้อข้างแก้มกระตุกเป็นริ้วรอยแห่งโทสะ และวินาทีถัดมาเจ้ากระดาษทั้งสองฉบับก็ถูกฉีกขาดจนไม่เหลือชิ้นดี จากนั้นพวกมันก็ลงไปนอนกลิ้งอยู่เกลื่อนพื้นห้อง
“ต
