“งั้นก็ช่วยครางเก่งๆ เหมือนตอนโกหกหน่อยแล้วกัน”
พรึ่บ
ญาณินถูกกดให้นั่งลงกับพื้นเย็นเฉียบจนใบหน้าสวยหวานเสมอกับเป้ากางเกงของมาเฟียหนุ่ม ริมฝีปากสีเรื่อเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรงอย่างทำตัวไม่ถูก เสียงรูดซิปกางเกงทำหัวใจดวงน้อยพลอยสั่นไหวตาม
แก่นกายขนาดใหญ่ถูกล้วงออกมาจากกางเกง มันแข็งผงาดต่อหน้าหญิงสาวเพื่อรอริมฝีปากสีเรื่อทักทายเช่นทุกครั้ง ญาณินลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาคู่สวยสั่นระริกช้อนขึ้นมองเจ้าของแก่นกาย
“ใช้ปากที่โกหกฉัน จัดการมันซะ” เขาออกคำสั่งกับญาณินด้วยน้ำเสียงราบเรียบ วันนี้เขาจะจัดการเด็กเลี้ยงแกะคนนี้ให้เข็ดหลาบจนไม่กล้าโกหกอีกเลย
ญาณินพยักหน้ารับ มือเล็กกอบกุมลำเอ็นไม่หมดเพราะมีขนาดใหญ่เกินไป ใบหน้าสวยหวานเลื่อนเข้าไปใกล้แล้วอ้าปากครอบลงส่วนหัวเป็นอันดับแรก เริ่มขยับศีรษะช้าๆ เป็นจังหวะ ในขณะที่มือเล็กพลางชักรูดตามไปด้วย
“อืมมม…” เขาก้มมองแก่นกายที่กำลั
