บทที่ 4 มีความสุขจังเลยนะ
1350 คำ
หลังจากเคทอ้อนวอนคุณปู่ของวีวิทย์ได้ หญิงสาวก็ได้เข้าไปทำงานในบริษัทรับออกแบบที่สามีหุ้นกับรุ่นน้องคนสนิทที่มีภรรยาของเขาหรือ “น้ำชา” เป็นผู้บริหาร
ตอนแรกเคทก็กังวลเพราะกลัวคนครหาว่าได้งานเพราะสามี…แม้มันจะจริง แต่ถึงอย่างนั้นเคทเองก็มีคุณสมบัติครบเพราะเธอเองก็จบด้านนี้จากมหาลัยวิทยาลัยชั้นนำของโลกแถมยังเคยทำงานในบริษัทยักษ์ใหญ่มาแล้ว ถ้าคนไม่รู้ว่าเธอเป็นภรรยาของวีวิทย์ก็ไม่มีใครข้องใจว่าทำไมถึงได้งาน
“คุณเคท” เสียงซีอีโอสาวสวยดังขึ้นขณะเธอเดินออกมาจากห้องทำงาน
“สวัสดีค่ะบอส” พนักงานสาวเพื่อนร่วมงานของเคทเอ่ยทักน้ำชา
“สวัสดีจ้ะสาว ๆ วันนี้ทำงานให้เต็มที่นะ เดี๋ยวชาจะเลี้ยงกาแฟ”
“โอ้ยยยยย แสนดีไม่ไหวบอสเรา”
“สวัสดีค่ะคุณชา”
“เลิกเรียกคุณชาได้แล้วค่ะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณชาเป็นเจ้านายเคทนะคะ”
น้ำชาส่งยิ้มให้ภรรยาของพี่ชายคนสนิทอย่างใจดี
“วันนี้ไปทานข้าวเที่ยงด้วยกันนะคะ”
“ได้ค่ะ”
“ชานัดลูกค้าไว้ เป็นลูกค้าที่ชาจะให้คุณเคทช่วยดูแล”
“เหรอคะ ดีเลยค่ะ”
“ไปกันเลยไหมคะ”
“ค่ะ”
แล้วสองสาวก็เดินไปยังลานจอดรถ
ตอนแรกเคทชวนน้ำชาไปนั่งรถของเธอแต่ทว่าน้ำชาไม่สะดวกนั่งรถสปอร์ต ทั้งสองจึงนั่งรถตู้ของน้ำชาไปแทน หลังจากวันนั้นที่เคทเอารถคันโปรดของวีวิทย์ไปขับ ชายหนุ่มก็หัวเสียเป็นอย่างมากอาละวาดเธอไปชุดใหญ่ เพราะไม่อยากให้เธอมายืมรถอีก เขาจึงจำใจพาไปซื้อรถใหม่ แต่มันก็เป็นรถแบบที่เขาอยากได้แทนที่จะซื้อรถแบบที่เคทอยากได้
“ก็มันเงินฉัน ฉันก็ต้องเป็นคนเลือก”
เพราะมันเงินเขา เคทเลยได้รถสปอร์ตคันหรูแทนที่จะเป็นรถกระบะคันโตแบบที่เธออยากได้
“พี่วิทย์เนี่ยเปย์เก่งจังเลยนะคะ ถึงขนาดถอยรถใหม่ให้เลย” น้ำชาเอ่ยแซวเคทเมื่อทั้งสองขึ้นมานั่งบนรถตู้
“อ๋อค่ะ มั้งคะ” เคทส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้น้ำชา
ที่เขาซื้อให้เพราะรู้ว่ายังไงเสียก็จะได้คืนตอนหย่า
“มีอะไรหรือเปล่าคะ คุณเคท” น้ำชาเอ่ยถามเพราะรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของสองสามีภรรยา
“ไม่มีค่ะ” เคทรีบตอบอย่างมีพิรุธ
“เอ่อ คุณเคทคะ อย่าหาว่าชาจุ้นจ้านเลยนะคะ”
“คะ”
“คุณเคทกับพี่วิทย์ยังดีกันใช่ไหม”
“อ๋อ คะ ดีค่ะ ทำไมเหรอคะ”
“ก็ชาไม่เคยเห็นพี่วิทย์พาคุณเคทมาทานข้าวที่บ้านชาเลย เจอทีไรก็มาคนเดียวตลอด”
เคทที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกสะอึกเพราะชายหนุ่มไม่เคยชวนเธอเลยสักครั้ง
“ค่ะ”
“หรือว่าคุณเคทไม่อยากมาเหรอคะ”
“ไม่ใช่เลยนะคะคุณชา”
“แล้วทำไมล่ะคะ”
“คือว่าเคทค่อนข้างยุ่งเรื่องคุณตาน่ะค่ะ”
“อ๋อค่ะ มีอะไรก็คุยกับชาได้นะคะ คิดซะว่าชาเป็นเพื่อนคนหนึ่ง”
“ขอบคุณนะคะ เห็นคุณชากับคุณคุณแล้วเคทก็อยากมีครอบครัวแบบนี้บ้าง…”
เคทเพิ่งรู้ตัวว่าได้เผลอพูดบางอย่างออกไป น้ำชาเองก็จับอะไรได้จากน้ำเสียงของเธอ แต่เธอก็เลือกยิ้มให้กำลังใจแทน
“อ่า ถึงแล้ว ไปกันเถอะค่ะคุณเคท”
สองสาวลงจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในร้านอาหารอิตาเลียนชื่อดัง เมื่อเข้าไปในร้านก็มีสาวสวยคนหนึ่งโบกมือเรียกทั้งสองซึ่งเคทก็จำได้ในทันทีว่าเป็นเพื่อนรักของน้ำชา ชื่อน้ำขิงหรือขมิ้นอะไรสักอย่าง เธอกำลังนั่งอยู่กับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งที่แต่งตัวภูมิฐาน
“ชา คุณเคท ทางนี้!” น้ำขิงร้องเรียกเพื่อนรัก
“สวัสดีครับคุณชา แล้วก็คุณ….”
“เคทค่ะ” เคทเอ่ยพร้อมยื่นมือไปจับทักทายกับชายหนุ่มตามธรรมเนียมฝรั่งที่เธอถนัด
“ครับ คุณเคท” หนุ่มหล่อตรงหน้าตาค้างไปชั่วครู่เพราะความสว่างสดใสของผู้หญิงตรงหน้า เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยเจอ เธอช่างสวยเซ็กซี่แต่ทว่ากลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและแฝงไปด้วยความซุกซน
“บอส บอสคะ” น้ำขิงกระซิบพร้อมสะกิดแขนหัวหน้าเบาๆ เพื่อเรียกสติก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นว่าบอสของเธอนั้นเหมือนจะตกอยู่ในภวังค์..รัก…อีกครั้ง
“ไม่รู้จักเข็ดบ้างเล้ย” น้ำขิงเปรยออกมาเบาๆ เพราะก่อนหน้านี้ท่านหัวหน้าก็อกหักจากน้ำชามาแล้ว
“อะไรนะน้ำขิง ว่าไงนะ” บอสของเธอถามทั้งที่สายตายังจับจ้องที่สาวสวยหน้าใส
“ไม่ได้ว่าไงค่ะ” น้ำขิงตอบอย่างเอือมๆ
“สั่งอาหารกันดีกว่าครับ คุณชา คุณเคท ร้านนี้รับรองอร่อยทุกอย่าง เต็มที่เลยนะครับ ผมเลี้ยงเอง” วิญญาณพ่อบุญทุ่มเข้าสิงชายหนุ่มทันทีที่เจอสาวสวยถูกใจ
สองสาวสั่งอาหารคนละนิดคนละหน่อย จากนั้นก็นั่งคุยงานไปเรื่อยๆ ระหว่างรอ
คุณหนึ่งเจ้านายของน้ำขิงกำลังจะสร้างบ้านพักตากอากาศในที่ดินแปลงสวยติดชายทะเล จะมีบริษัทไหนรู้ใจเขาเท่าบริษัทของน้ำชาอีก แล้วยิ่งได้เห็นผลงานตกแต่งภายในของเคทที่เคยทำร่วมกับบริษัทเก่ายิ่งทำให้ชายหนุ่มไปไหนไม่รอด
“ผมดูโปรไฟล์งานของคุณเคทแล้วนะครับ ถูกใจทุกอย่าง ไม่มีตรงไหนที่ไม่ถูกใจเลยครับ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอคะบอส” น้ำขิงเอียงคอถามเพราะตอนที่นั่งรถมานั้นหัวหน้าหนุ่มไม่ได้พูดแบบนี้
“อื้ม”
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟทั้งสี่ก็นั่งทานข้าวด้วยกันพร้อมพูดคุยกันอย่างคุ้นเคยและเมื่ออิ่มแล้วน้ำชาจึงชวนน้ำขิงไปเข้าห้องน้ำ ทำให้ที่โต๊ะเหลือเพียงเคทกับคุณหนึ่งเท่านั้น
อีกฝั่งของร้านอาหาร วีวิทย์กำลังนั่งทานอาหารเที่ยงกับเลขาสาวสวย ถ้าคนภายนอกที่มองมาคงนึกว่าทั้งสองเป็นแฟนกันเพราะแพรวาดูแลเจ้านายดีมาก ทั้งคอยตักอาหารให้ ยื่นทิชชูให้ ยิ้มหวานให้ ทำตัวราวกับเป็นภรรยาตัวจริง
“รีบกินเถอะ วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อน”
“ได้ค่ะ ลูกค้ารายนี้ แพรคิดว่าไม่เกินหนึ่งชั่วโมงก็ปิดจบได้ คุณวิทย์ซะอย่าง”
“...”
แพรวาเอ่ยชมท่านประธานผู้แสนเพอร์เฟคก่อนจะรีบทานอาหารในจานของตนเอง เมื่อทั้งสองทานเสร็จชายหนุ่มก็เรียกพนักงานมาคิดค่าอาหารจากนั้นทั้งสองก็เดินออกไปจากร้าน
“นั่นมันคุณเคทนี่คะ”
วีวิทย์หันไปมองตามที่แพรวาพูด
นั่นยัยเคทจริงๆ ด้วย เธอกำลังนั่งทานข้าวกับผู้ชายคนหนึ่งที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าใครเพราะชายคนนั้นนั่งหันหลังให้จากการประเมินแล้วก็คงดูดีอยู่ไม่น้อย
ภรรยาของเขากำลังนั่งคุยกับผู้ชายคนอื่น ดูท่าเธอกับเขาน่าจะคุยกันถูกคอไม่น้อยเพราะคุณเธอยิ้มจนแก้มแทบฉีกถึงหูไม่เหมือนตอนอยู่กับเขาที่ชอบทำหน้าอมทุกข์ราวกับคนที่ต้องทนอยู่กับปีศาจซาตาน
“...”
วีวิทย์ทำแค่เพียงยืนดูเงียบ ๆ ก่อนจะเดินออกจากร้านไปอย่างไม่ใส่ใจนัก
แพรวาที่เห็นท่าทีแบบนั้นก็อมยิ้มออกมาเพราะไม่แน่สิ่งที่เธอคิดไว้จะเป็นจริง….
- ผู้เขียน
