ครืน~ ครืน~
"วันนี้พ่อตื่นเช้าจัง?" น้ำเสียงหวานเอ่ยถามทันที ตอนเสียงเรียกเข้าของเบอร์บิดาแจ้งเตือน ขณะที่เธอยังยุ่งกับการสวมชุดนักศึกษาเตรียมตัวไปเรียนในเช้าตรู่
~ก็พี่ชายเราไม่กลับบ้านน่ะสิ ปล่อยให้พ่อเปิดประตูบ้านรอทั้งคืน~
"พี่อัฐไม่กลับบ้านเหรอ...อุตส่าห์ไว้ใจให้ไปเฝ้าพ่อแล้วแท้ๆ" ปลายสายมีเสียงกังวลจนทำคนได้ยินต้องตั้งสติ
~ยังไงถ้าเราว่างลองโทรตามดูนะ เผื่อว่าอัฐมันเห็นเบอร์เราแล้วจะรีบโทรกลับมา~
"ได้ค่ะ แต่พ่อไม่ต้องห่วงนะ กินข้าวแล้วกินยานอนพักดีกว่า เดี๋ยวเย็นนี้อัยจะไปตามตัวพี่อัฐกลับบ้านนะ"
~โอเค เราไปเรียนเถอะ ไว้พ่อจะรอพี่ชายเราที่บ้านเนี้ยแหละ~
"ค่ะ" พอมือบางกดวางสายสนทนา เธอก็หวนนึกถึงตอนเจอพี่ชายครั้งสุดท้ายเมื่อวาน เขาดูปรับเปลี่ยนนิสัยแล้วหรืออาจจะติดธุระบางอย่างเลยไม่ได้กลับไปบ้านเอง
ร่างบางรีบจัดการเก็บสัมภาระใส่กระเป๋าเป้สีชมพู ก่อนจะเดินออกห้องพักส่วนตัว ด
