ในบรรยากาศมืดสนิทของห้องส่วนตัวเจ้าของบ่อน ร่างสูงตัวเปลือยเปล่านั่งสูบบุหรี่หนักตรงท้ายเตียง ปล่อยควันขโมงอบอวลให้คนหมดเรี่ยวแรงสาปแช่งผ่านสายตาคู่กลม
"อัยทำตามที่บอกแล้ว รบกวนพี่ปอร์เช่ทำตามคำพูดด้วยนะคะ" เธอยกมือปาดคราบน้ำตาบนหน้า กอดผ้านวมปกปิดร่างเปลือยมีรอยเขี้ยวไปทั้งตัว การเสียตัวครั้งนี้แม้ไม่ได้เต็มใจก็จริง แต่ถ้ามันแลกกับชีวิตที่เหลืออยู่ของพี่ชายได้เธอก็สมควรยอมและอดทน
"ฉันบอกว่าเธอต้องชดใช้แทนมันทั้งคืน เท่ากับว่าวันพรุ่งนี้มันถึงจะได้ออกไป!" เสียงเข้มบอก มีแต่แสงไฟปลายมวนบุหรี่ส่องระบุตำแหน่ง
"ได้! แต่ขอฉันโทรบอกพ่อก่อน ป่านนี้คงจะรอพี่อัฐอยู่แน่ๆ " ใจดวงเล็กกลับมาเต้นเป็นปกติ ฝืนใจรวบผ้านวมห่อเรือนร่าง แล้ววิ่งออกไปเอาโทรศัพท์มือถือวนกลับเข้ามาในห้อง ปล่อยเจ้าของสถานที่มองตาเหลือก
"น่ารำคาญ!" ร่างสูงสบถเสียง
"พ่อเหรอ...พ่อนอนหรือยัง"
~ยังเลย รอปิดบ้านให้พี่ชายเร
