ช่วงบ่าย_
"อื้อ..." ความเปียกชื้นของผ้าขนหนูถูกวางบนหน้าผากมน ทำคนถูกฤทธิ์ไข้เร่งงานสะลึมสะลือตื่น ก่อนจะหลับลงสนิทอีกครั้ง
"ให้ฟลอร่าพาอัยวาไปหาหมอดีไหมคะ กินยาไปแล้วทำไมไข้ไม่ลดเลยนะ" นางแบบสาวเปรยถามร่างสูงตรงประตู ทั้งที่เธอมานั่งลงข้างคนป่วยคอยดูแลราวกับว่าอัยวาคือน้องสาวคนนึง
นึกสงสารและเห็นใจที่เธอเผชิญชะตากรรมมากมาย แล้วมานอนป่วยเพียงลำพังไร้คนดูแล
"เดี๋ยวให้หมอมาฉีดยา" เสียงเข้มบอกปัดรำคาญ เขาก็พอรู้ว่าเธอเป็นไข้จากอะไร แต่ไม่คิดว่าร่างกายอัยวาจะบอบบางถึงขั้นแบกรับความต้องการของเขาไม่ไหว
"วันนี้ฟลอร่าต้องบินกลับนิวยอร์กแล้วนะคะ คุณอย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฟลอร่านะ"
"มันไม่จำเป็นหรอก" จู่จู่ฟลอร่าก็พูดขึ้น มือหนาเลยเดินมาดึงนางแบบสาวขึ้นมากอดไว้
"ดูแลตัวเองให้ดีนะคะ" เธอไม่ลืมที่กอบโกยความอบอุ่นครั้งสุดท้าย ยืนกอดเขาให้เหมือนช่วงเวลาสำคัญ เพราะรู้ว่าอีกไม่นานคงไม่มีวันน
