ปักษ์รู้สึกตัวตื่นจากภวังค์แห่งนิทราเมื่อได้ยินเสียงเรียกของเด็กหญิงตัวน้อยแสนน่ารักคนเดิมที่ตนเคยฝันถึงเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน เขายิ้มละมุนราวกับว่าความฝันนั้นเป็นเรื่องจริง
"อื้ม...น่ารักจัง" พ่อเลี้ยงหนุ่มละเมอในขณะที่ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น เขาเริ่มมีสติเมื่อได้ยินเสียงพริมพิจิกาซึ่งกำลังอาเจียนอยู่ในห้องน้ำ ร่างสูงกำยำรีบหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงนอนและเดินตรงเข้าไปหาภรรยาสาวทันที
"พริม...เป็นอะไรครับ" ปักษ์นั่งคุกเข่าลงข้างกายภรรยาที่กำลังอาเจียนใส่โถส้วม เธอมีสีหน้าซีดเซียวแทบหมดแรงถึงขั้นลงมานั่งกองอยู่บนพื้นเช่นนี้
"พริม...อื้อ จะอ้วกอีกแล้ว" มือหนาขยับขึ้นมาสัมผัสแผ่นหลังเนียนแผ่วเบา
"ผมพาพริมไปหาหมอดีกว่านะครับ"
"อื้อ! ไม่เอา ดีขึ้นนิดนึงแล้วค่ะ พริมแค่รู้สึกอยากอาเจียนเฉยๆ" หญิงสาวพยายามประคองตนเองให้ยืนขึ้นโดยมีปักษ์อยู่ข้างกาย เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติเพราะไม่อยากไปโรงพยาบาลตามท
