ไร่ปักษา
"ในเมื่อเลือกที่จะเงียบแบบนี้พ่อเลี้ยงก็ไปหาที่นอนเองเลยนะคะ พริมจะขึ้นไปนอนบนห้อง"
"พริมครับ จะขู่หรือจะโกรธเรื่องอะไรก็ได้ครับ แต่จะเอาเรื่องนี้มาขู่กันไม่ได้เด็ดขาด" ปักษ์พูดเสียงดุและเปิดประตูก้าวลงจากรถ เขาเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้ภรรยาสาวที่ยังคงนั่งกอดอกอยู่ในรถด้วยสีหน้าบึ้งตึง
"คิดว่าพริมโกรธไม่เป็นหรอคะ เรื่องนี้พริมโกรธจริงๆนะคะ และคุณก็ไม่สามารถทำให้พริมหายโกรธได้จนกว่าพริมจะได้รู้ความจริงเรื่องนี้ทั้งหมด" ปักษ์ฟังภรรยาสาวพูดแข่งกับเสียงฟ้าร้องคำรามจึงรับรู้ได้ว่าเธอกำลังโกรธจัด และหญิงสาวกำลังโกรธชนิดไม่สนใจฟ้าฝนเลยแม้แต่น้อย
"เข้าไปคุยในบ้านครับ ฟ้าร้องขนาดนี้รับรองว่าฝนตกหนักแน่"
"ไม่ค่ะ! พริมจะตากฝนอยู่ตรงนี้ถ้าคุณไม่ยอมเล่าความจริงมา"
"เฮ้อ! อย่าดื้อได้มั้ยครับ" พ่อเลี้ยงหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อภรรยาสาวกำลังแสดงความกระด้างกระเดื่องออกมามากกว่าทุกครั้ง เขา
