บทที่ 66 ไร่รักพ่อเลี้ยงเถื่อน(ตอนจบ)

1299 คำ

"แด๊ดดี้ขา...ตื่นได้แล้วค่ะ หนูอยากกินไอศกรีม" "น่ารักจัง..." พริมพิจิกาคลี่ยิ้มละมุนเมื่อเห็นว่าสามีหนุ่มละเมอออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ เธอตื่นมาจ้องมองใบหน้าหล่อคมคายยามหลับไหลของปักษ์ได้สักครู่ใหญ่แล้ว... "คุณปักษ์คะ..." มือเรียวสะกิดต้นแขนกำยำเล็กน้อยเพื่อเป็นการปลุกให้เขาตื่นจากภวังค์แห่งนิทรา "อื้ม...ตื่นแต่เช้าจังครับ" ชายหนุ่มพูดกึ่งละเมอ "อันนี้ไม่ได้ละเมอใช่ไหมคะ?" "จะละเมอได้ยังไงครับ เมียปลุกเสียงดังขนาดนี้" "สะกิดเบาๆเองค่ะ แล้วฝันอะไรคะถึงได้ยิ้มขนาดนั้น?" "กำลังฝันว่าลูกมาเล่นด้วยครับ" "คุณปักษ์...คุณนี่พูดอะไรก็ไม่รู้นะคะ" ใบหน้าสวยคมคลี่ยิ้มเอียงอายเมื่อพูดถึงเรื่องการมีลูก แม้ตนจะรู้สึกกลัวแต่ก็ไม่เคยปฏิเสธว่าไม่อยากมีลูกกับสามีหนุ่ม "มานี่มา" ปักษ์กดศีรษะทุยเล็กให้ซบลงบนแผงอกแกร่ง "หิวหรือยังคะ?" "วันนี้เราไปตรวจที่โรงพยาบาลแล้วก็ไปกินไอศครีมกันนะครับ"

เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม