"น้องพริม"
"คุณพริม..." คำเหม่ยเอ่ยชื่อพริมพิจิกาพร้อมกับก้มหน้าก้มตาเพราะไม่กล้าสู้หน้าหญิงสาว หล่อนกำลังจะเบี่ยงตัวเดินหลบออกไปแต่ทว่าพริมพิจิกากลับขยับมาขวางหน้าไว้เสียก่อน
"จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะคำเหม่ย ฉันอยากมีเพื่อนคุยรอฉันก่อนได้มั้ย พี่ดินกลับไปที่โต๊ะก่อนเถอะค่ะ" เธอหันมาส่งยิ้มให้ดินแล้วจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว
เวลาไม่ถึงห้านาทีพริมพิจิกาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอส่งยิ้มละมุนให้กับคำเหม่ยและพาหล่อนเดินออกมายังบริเวณงาน ใบหน้าสวยคมของหญิงสาวมองไปรอบงานและส่งยิ้มไปยังผู้คนที่มาร่วมงานรวมถึงช่างภาพด้วย ท่าทางสะโอดสะองสง่างามทำให้คำเหม่ยปรายตามองพริมพิจิกาด้วยความรู้สึกอิจฉา
"คำเหม่ยจ๊ะ เรื่องที่เธอคุยกับพี่ดินหน้าห้องน้ำ...ฉันได้ยินนะจ๊ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังแต่ฉันบังเอิญเดินเข้าไปได้ยินพอดี เธอมีอะไรจะบอกฉันหรือเปล่า?" พริมพิจิกาตัดสินใจถามหญิงสาวออกตรงๆในขณะที่ใบห
