โดนหลอก...1
417 คำ
ความหวังที่จะมีใครเข้ามาพบก็ริบหรี่ลงเหลือเกิน จนกระทั่งเธอได้ยินเสียงไขประตูเข้ามา พราวแพรวรีบลุกขึ้นยืนตามสัญชาตญาณ และเมื่อประตูเปิดเข้ามา คนที่ก้าวเข้ามาก็คือผู้จัดการนั่นเอง
“ผู้จัดการคะ ช่วยพราวด้วยค่ะ ใครก็ไม่รู้ขังพราวไว้” พราวแพรวรีบจับที่ข้อมือของผู้จัดการด้วยความดีใจ
“ไม่ใช่ใครหรอก ฉันนี่แหล่ะ ที่เป็นคนขังเธอไว้เอง” เสียงเหี้ยมของผู้จัดการเอ่ยออกมาอย่างเลือดเย็น เมื่อได้ยินดังนั้นพราวแพรวรีบปล่อยมือจากมือเขาทันที เธอถอยร่นออกไปให้ไกลจากคนจิตใจหยาบช้าเช่นนี้
“คุณทำแบบนี้ทำไม” พราวแพรวส่ายหน้าด้วยความเสียใจ เธอไม่คิดเลยว่าคนที่มีตำแหน่งหน้าที่การงานที่ดีเช่นนี้จะเล่นสกปรกกับเธอแบบนี้
“ช่วยไม่ได้เธอมันเข้าสเปคของแขกวีไอพีพอดี แล้ววันนี้ฉันหาเด็กให้เขาไม่ทัน เพราะฉะนั้นวันนี้เธอต้องทำหน้าที่นี้ รับรองส่วนแบ่งจากงานนี้มันงามไม่น้อย” ผู้จัดการวัยดึกยังคงแสดงความหยาบช้าออกมาเรื่อยๆ
“แกมันไอ้ชั่ว ฉันไม่มีวันทำแบบนี้” พราวแพรวพยายามจะวิ่งหนีไป แต่เธอก็ถูกมือหนาของผู้จัดการวัยดึกคว้าตัวไว้อย่างง่ายดาย
“ด่ามาเลย ด่ามากๆ เธออาจจะลงไปนอนคุยกับรากไม้ได้นะ” ผู้จัดการวัยดึกข่มขู่หญิงสาวเสียงเหี้ยม
“ฉันไม่มีวันทำอย่างที่แกต้องการ ปล่อยฉันฉันจะกลับบ้าน” พราวแพรวตะคอกใส่หน้าผู้จัดการวัยดึกด้วยความโมโห
“เลือกเอา ถ้าเธอไม่ทำฉันก็ไม่ไว้ชีวิตเธอ ผู้หญิงหลายคนหายไปอย่างไร้ร่องรอย หรือเธออยากจะหายไปแบบนั้นล่ะ” สายตาที่จ้องมาที่หญิงสาวไม่ได้บ่งบอกสักนิดเลยว่า สิ่งที่ชายชั่วคนนี้พูดอยู่คือเรื่องโกหก
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ได้โปรด” พราวแพรวยกมือไหว้อ้อนวอนอย่างน่าเวทนา แต่คนใจหยาบกระด้างเช่นผู้จัดการคนนี้ กลับไม่ได้รู้สึกอะไรแม้สักนิด
“ถ้าเธอทำงานนี้ฉันจะปล่อยเธอ แต่ถ้าไม่ทำก็เตรียมตัวตายได้เลย” ผู้จัดการวัยดึกเอ่ยเสียงเย็น ถ้าเธอทำงานนี้เมื่องานเรียบร้อยเขาก็จะปล่อยเธอ และเขามั่นใจว่าเธอไม่กล้ากลับมาเอาเรื่องเขาแน่นอน เพราะต่อให้เอาเรื่อง คนระดับอย่างหล่อนก็ไม่มีวันทำอะไรเขาได้
- ผู้เขียน
