ภูวิน...
"ระ รู้แล้วเหรอครับแม่รู้ได้ไง"
"วินลืมไปแล้วเหรอว่าบ้านโน้นเค้ามีกล้องวงจรปิดติดอยู่วินเข้าห้องปันปันไปกี่โมงออกมากี่โมงคุณอาคุณน้าเค้ารู้หมดแล้วลูก" ผมอึ้งรอบสอง ผมลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย ชิบหายละแล้วแบบนี้พ่อปันปันจะเอาปืนมายิงกบาลผมไหมวะไปล่อลูกสาวเค้าถึงบ้าน
"แล้วคุณอาเค้าว่าไงมั่งแม่" ผมถามแม่ด้วยความสงสัย
"ก็ไม่ว่าไงนะเพราะเค้ารู้ว่ายังไงเรื่องนี้สักวันต้องเกิดขึ้น"
"......." ผมถึงกับพูดไรไม่ออกเมื่อได้ยินแม่พูดแบบนี้
"วินแม่ถามอีกอย่างนึงสิ"
"ถามไรแม่"
"เรา..ได้ป้องกันหรือเปล่า"
"เอ่อ..คือว่าผม เอ่อออ"
"เอ่อ อ่าแบบนี้แปลว่าไม่ได้ป้องกันสินะ"
"ครับ" ผมยอมรับ
"นี่แปลว่าแม่กำลังจะได้อุ้มหลานใช่ไหม กรี๊ดดด แม่ดีใจ แม่นึกว่าชาตินี้แม่จะไม่โอกาสได้อุ้มหลานแล้ว"
"แต่ลูกสาวสุดที่รักแม่เค้าป้องกันอย่างดีแม่ไม่มีทางได้อุ้มหลานตอนนี้หรอก"
"อ้าววเหรอ ว๊าาาเสียดายจัง"
"แ
