พูดจบเขาก็รีบขับรถออกมาจอดยังที่ลับตาคนในซอยเปลี่ยว แทบจะไม่มีบ้านผู้คน มีแต่เพียงตึกร้าง และ ต้นไม้สูงใหญ่ที่ขึ้นปกคลุม
"อาจารย์..มาที่นี่ทำไมคะ" พลอยใสตาโตก่อนจะหันไปถามเจ้าของรถที่ตอนนี้นิ่งเงียบ
"ทำไมเธอถึงชอบทำตัวให้ฉันโมโหอยู่เรื่อย"
"หนูเปล่าสักหน่อย ที่นี่มืดแถมน่ากลัวเรากลับกันเถอะนะคะ"
"นี่คือประโยคขอร้องของเธอ? เหอะ"
"หนูไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาหนูไปไหนกับใคร อาจารย์ถึงรู้ทั้งหมด..มีคนบอกหรือคะ"
คำถามยังคงรบกวนจิตใจ ฟิคได้แต่เงียบ ไม่ตอบอะไร
เขาไม่ยอมดับเครื่องยนต์แต่เปิดแอร์จนเย็นเฉียบแล้วคว้าปรับเบาะของพลอยใสจนนอนราบ
อ๊าาาา
ตัวเล็กสะดุ้งโหยง ร้องเสียงท้วงออกมา แต่ทว่าเขากลับไม่ยอมปล่อย ปลดเนกไทที่สวมใส่โยนไปเบาะหลังทั้งยังกระชากเสื้อของสาวน้อยจนหลุดหลุ่ยเหลือเพียงบราสีขาวซับใน
"มาลองท่านี้บนรถกันดีกว่า วันแรกที่เราเจอกันเธอฟินจะตาย" ฟิคพูดเสียงกำชับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่
