“เธอต้องไปที่ไร่กับฉันด้วย”
“ไปทำไมคะ” คราวนี้คนที่เงียบไม่พูดไม่จาเอ่ยถามขึ้นมาในทันที
“ก่อนแต่งงานควรจะไปทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้หน่อย”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ดิฉันรู้จักคุณดีอยู่แล้ว” อาการคอแข็งเย่อหยิ่งของเธอทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย สรรพนามจากการแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นก็ใช้ดิฉันเสียเต็มยศบ่งบอกถึงความห่างเหิน
“แน่ใจเหรอว่ารู้จักฉันดี” เขาเหยียดปาก เธอไม่ชอบสีหน้าและถ้อยคำร้ายๆ แบบนี้ของเขาเลย เธอไม่ตอบ เขาเลยเร่งความเร็วของรถเพิ่มมากขึ้นไปอีก
“กรุณาอย่าขับรถเร็วได้ไหมคะ” เธอบอกเขา
“ทำไมชอบนั่งคอแข็งนัก” เขาหาเรื่องอีก
“คุณฤทธิ์ไม่ชอบใจดิฉันก็ควรจะบอกผู้ใหญ่ไปนะคะว่าเราไม่ควรจะแต่งงานกัน ดิฉันรับปากว่าจะหางานทำและหาเงินมาใช้หนี้ให้คุณจนหมด ไม่ว่าจะนานแค่ไหน”
“นานของเธอนี่กี่ชาติกัน ชาติหน้ายังไม่รู้จะมีปัญหาไหม ฉันอยากได้พรุ่งนี้เธอทำได้ไหม”
“แบบนั้นคงไม่ได้หรอกค่ะ” เธอตอ
