“เดี๋ยวก็ต้องแต่ง”
“คุณควรจะมีศักดิ์ศรี” เธอพูดอีก
“ศักดิ์ศรีกินได้เหรอ” เขาตอบอย่างยียวนกวนประสาท
“คุณเกลียดฉันไม่ใช่เหรอคะ ก็อย่ามาทำแบบนี้สิ”
“เกลียดก็ส่วนเกลียด แต่เธอเป็นหนี้ฉัน ไม่จำเป็นต้องพิศวาสอะไรนักหรอก” เธอหยุดดิ้นเมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น
“ถ้าคิดแบบนั้น คุณอยากจะทำอะไรก็ทำเถอะค่ะ” เธอเม้มปากสั่นระริก ทำให้เริงฤทธิ์ชะงักกึก
“พูดแบบนี้คิดว่าฉันจะหยุดหรือไง”
“ไม่เคยคิดว่าคนอย่างคุณจะหยุดหรือไม่หยุดค่ะ แต่คิดว่าถ้าคุณยังมีความเป็นคนอยู่บ้างก็ควรจะหยุดค่ะ”
“ฉันไม่ชอบให้ใครสั่ง” เริงฤทธิ์พูดอย่างขึงโกรธเขาไม่ชอบให้ใครมาสั่ง
กนกรัตน์คิดว่ายังไงก็คงไม่รอดพ้นเงื้อมือเขาไปได้ เธอจึงหลับตาหนี ปล่อยให้เขาทำตามใจ คนเป็นเพียงลูกหนี้ได้แต่ยอมรับชะตากรรม แต่เธอกลับพบว่าเขาหยุดล่วงล้ำเข้ามาแต่ดึงเธอไปกอดรัดเฉยๆ คนที่มีท่าทียินยอมนึกแปลกใจไม่น้อย แต่พอขยับเขาก็ขู่ชิดอยู่ริมหู
“ถ้ายังขื
