เขายอมให้เธอดึงมือไปยังห้องนอนของตัวเอง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากหัวเตียง ปกติเป็นคนไม่ค่อยเสพติดโทรศัพท์เท่าไหร่ เธอจึงวางมันทิ้งเอาไว้บนห้องนอน หรืออีกนัยหนึ่งไม่อยากติดต่อกับใครด้วย
เริงฤทธิ์ดึงโทรศัพท์จากมือของเธอไปถือเอาไว้ก่อนจะกระชับมือนุ่มพากันเดินกลับไปยังห้อง เธอได้แต่เหล่ตามองเขาแต่ไม่ได้ขัดขืน
“ไหนล่ะงานของเธอ” เขาจับเธอกดลงบนเตียงก่อนจะดึงมากอดแล้วยื่นโทรศัพท์ให้
“นี่คะ ฉันเขียนบทความอัพขึ้นตามเวปต่างๆ แล้วก็เขียนเรื่องสั้นด้วย” เธอเปิดผลงานให้เขาดู
“เอาไว้ว่างๆ ฉันจะไปอ่าน”
“แต่คุณต้องจ่ายเงินให้ฉันด้วยนะคะ”
“ทำไม”
“ฉันติดเหรียญค่ะ พอได้เงินเล็กๆ น้อยๆ” ยังไม่พอใช้หนี้เขาเลย แต่เธอก็ชอบเขียนหนังสือ คิดว่าจะทำเป็นงานอดิเรก
“แต่ละตอนไม่แพงฉันจ่ายได้อยู่แล้ว”
“ปกติฉันไม่เคยให้ใครดูนะคะ ให้นักอ่านรู้จักแค่นามปากกาไม่เคยให้ใครได้รู้ว่าตัวจริงฉันเป็นใคร”
“ไม่มีชื่อเล่น
