“สรุปใครเป็นลูกคุณแม่กันแน่ครับนี่ ผมหรือเขา”
“อิจฉาแม้กระทั้งว่าที่เมีย เรานี่อายุเท่าไหร่แล้ว”
“ไม่ได้สิครับ คนบางคนไว้ใจได้เสียที่ไหน”
“เรื่องปากของเราน่ะลดๆ ลงหน่อยเถอะพ่อคุณ” คุณรตีค้อนบุตรชาย อีกฝ่ายเลยเงียบกริบ
“ปูผัดผงกระหรี่ของโปรดพี่เขา วันหลังแม่จะสอนให้หนูทำนะจ๊ะ” รตีหันไปพูดกับว่าที่ลูกสะใภ้ เธอก็รับคำเสียงสุภาพ นึกค่อนขอดในใจ คนอย่างเริงฤทธิ์น่าจะกินตำแยมากกว่าปูผัดผงกระหรี่
“นินทาฉันอยู่เหรอ” จู่ๆ เขาก็พูดขึ้น
“แค่กๆๆๆ” เธอสำลักเพราะกำลังนินทาเขาอยู่ในใจจริงๆ นั่นแหละ
“ตายแล้ว เราไปแกล้งน้องทำไม ดื่มน้ำก่อนจ้ะหนูรัตน์ ดูสิสำลักหูตาแดงไปหมดแล้ว” คุณรตีรีบหยิบน้ำให้กนกรัตน์ดื่ม หญิงสาวรับไปดื่มก่อนจะกล่าวขอบคุณคุณรตีเบาๆ
“แสดงว่านินทาอยู่จริงๆ ถึงได้มีอาการแบบนี้”
“เรื่องแกล้งคนอื่นเรานี่ถนัดจริงๆ เลย” คุณรตีหันไปค้อนบุตรชายหน้าคว่ำ ในขณะที่กนกรัตน์ก้มหน้าก้มตารับประท
