หลายวันผ่านไป
นุ่มนิ่มยังไปเรียนมหาลัยตามปกติ กระทั่งถึงวันศุกร์สุดสัปดาห์ เป็นเวลาที่ได้พักผ่อนหย่อนใจ
สอง ลูกน้องในอู่ซ่อมรถของเฮียเล้งกำลังจะบวชให้กับผู้เป็นแม่ที่ป่วยหนัก ทุกคนช่วยกันจัดงานโดยมีเฮียเลี้ยงอาสาเป็นเจ้าภาพงานบุญใหญ่ในครั้งนี้
คิมกับเมี่ยงมาช่วยนั่งพับเหรียญโปรยทาน ทั้งหมดนั่งกันอยู่ในบ้านของเฮียเล้ง
"หิวข้าว ไปเจียวไข่ก่อนนะ" นิ่มลุกเตรียมเดินเข้าครัวแต่ก็ไม่วายเจอคิมแซว "บ้านผัวอะเนอะ จะทำอะไรก็คงย่อมได้"
"หุบปากเลยนะ!"
"หรือมันไม่จริง ก็ได้กันแล้ว"
"จะแดกไหมไข่เจียว"
"แดกสิคะ กูก็หิวเหมือนกัน นั่งพับเหรียญโปรยทานจนนิ้วกูพันกันเป็นเชือกลูกเสือแล้วเนี่ย"
"นั่งเฉยๆ แล้วหุบปากเลยนะ" นุ่มนิ่มกลัวว่าใครจะได้ยิน กัดฟันกรอดพูดพลางเดินเข้าครัวไปเจียวไข่
เฮียเล้งดินเข้ามากล่าวขอบคุณเมี่ยงกับคิมที่ช่วยสละเวลามาพับเหรียญโปรยทานให้ในงานบวชพรุ่งนี้
เวลาทุ่มห้านาที
ทุกคนก็
