เมื่อภายในห้องเหลือกันอยู่แค่สามคน หนานฟู่ก็ตั้งคำถามกับสตรีที่เขาปักใจรักมาตั้งแต่อายุสิบเจ็ดทันที
“เจ้าอยากพูดอะไรหรือ” ถามออกไปแล้วแววตาแม่ทัพหนุ่มก็หม่นลง ทว่ามันยังคงอยู่ที่ใบหน้าของอดีตคนรัก ราวกับต้องการอ้อนวอนขอให้นางสบตาเขาสักเพียงนิด
“ข้าไม่ใช่ไป่เซียนอีที่ท่านเคยรู้จัก คนที่ท่านแม่ทัพเคยรักได้ตายไปแล้ว นางถูกผลักตกน้ำและสิ้นใจไปในคืนนั้น” เซียนอีหยุดเสียงลงเพื่อดูว่าหลี่หนานฟู่จะว่าอย่างไร
“หากเจ้าไม่ไยดีข้าแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวเช่นนี้”
“ใช่ ข้าไม่ไยดีท่าน เหตุใดต้องปั้นแต่งเรื่องขึ้นมาให้ยุ่งยาก เพราะข้าแค่บอกท่านว่าข้าไม่ได้รักท่านแล้ว และต้องการจะสร้างครอบครัวกับท่านโหวมันน่าจะง่ายกว่า จริงหรือไม่”
“แล้วไยเจ้าต้องเอ่ยเช่นนี้ด้วย”
“ก็เพราะข้าไม่ใช่ไป่เซียนอีจริง ๆ ท่านเองก็น่าจะมองออกว่าข้าไม่เหมือนเดิม สตรีที่ท่านรักไม่ได้มีท่าทางแข็งกร้าวเช่นข้า และแน่นอนว่าไม่มีทา
