Badguy นายตัวร้าย...พ่ายรักเธอ

บทที่ 1 การบ้านวิชาเพศศึกษา “อ่าาาาาาาาส์” “อืออออ อืมมมม…อื้อออออ” เสียงครางอื้ออึงในลำคอของหญิงสาวดังระงมไปทั่วห้อง ห้องที่ตอนนี้มีชายร่างใหญ่ ผิวขาว คิ้วหนา ตาคมกริบ นั่งอยู่บนโซฟา เสื้อนักศึกษาของเขาถูกปลดกระดุมออก ชายเสื้อหลุดลุ่ยจากกางเกง กางเกงที่ตอนนี้ถูกรูดซิปลงโดยมีสาวสวยผมยาวสยายนั่งคุกเข่าระหว่างขาอันยาวใหญ่กำยำ หัวของเธอผลุบๆ โผล่ๆ ขึ้นลงเป็นจังหวะ “เร็วอีก อ่าาาาาส์” ชายหนุ่มกระซิบเสียงสั่นพลางจับหัวเธอขึ้นลงเป็นจังหวะที่เร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น เกือบแล้ว เกือบถึงปลายทางภารกิจ แต่ทว่า “เอี๊ยดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!” เสียงคนเปิดประตูเข้ามา ขัดจังหวะโดยสิ้นเชิง เด็กสาวผู้เปิดประตูตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า เธอสบตาเข้าอย่างจังกับชายหนุ่มบนโซฟานั่นและยังมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงนั้น ‘เขากำลังทำอะไรกันหน่ะ’ เธอดึงสติกลับมาแล้วรีบคว้าลูกบิดเพื่อปิดประตู หญิงสาวที่คุกเข่าตรงนั้นหันขวับไปทันที “ว้ายยยยยยย ยัยเด็กบ้าาา” “ยัยเด็กไม่มีมารยาท เข้ามาได้ยังไง หัดเคาะประตูซะบ้าง ขัดจังหวะจริงๆ เล้ยยยยย!!!” เสียงหญิงสาวโวยดังลั่น เด็กหญิงหมุนตัวกลับ รวบรวมฝีเท้ารีบไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด “หยุดอยู่ตรงนั้น!!! ยัยเด็กไม่มีมารยาท” เสียงเข้มเรียกเธอ แต่ทว่าเธอไม่หยุด…ก่อนรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น ‘บ้าที่สุดใครใช้ให้ไม่ล็อกประตูเองหล่ะ’ เด็กสาววิ่งออกไปที่หน้าบ้านก่อนเข้าไปหลบหลังพุ่มไม้ด้วยความหอบเหนื่อยพลางเอามือกุมซี่โครง หอบ แฮ่กๆ  ปะติดปะต่อเรื่องราว ‘นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย สองคนนั้นกำลังทำอะไรกันน่ะ’ ตื้ด ตื้ดดดดดด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “เกรซ!!! เกรซอยู่ไหนน เกิดอะไรขึ้น พิมได้ยินเสียงคนตะโกน” “พิมรีบออกมาหาเกรซเดี๋ยวนี้ เกรซแอบอยู่หลังพุ่มไม้ เอากระเป๋านักเรียนกับรองเท้าเกรซมาด้วย” “อะไรนะ! เกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องไปหลบที่พุ่มไม้ แล้วทำไมไม่เอารองเท้าไปด้วย” “ไม่มีเวลาอธิบายแล้วพิม มาก่อน เดี๋ยวเกรซเล่าให้ฟัง” “โอเค โอเค เกรซรอแป๊บนะ พิมจะลงไปละ” ปัง ปัง ปัง ๆ เสียงรัวเคาะประตูดังขึ้น “พิมโรส เปิดประตูเดี๋ยวนี้” เสียงชายหนุ่มคนนั้นเรียกเด็กสาวในห้อง “ค…..คะ พี่เรย์” เด็กสาวค่อยๆ เปิดประตูออกอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพื่อเผชิญหน้ากับหนุ่มหล่อเบื้องหน้าที่ตอนนี้กำลังบึ้งตึงสุดขีด “วันนี้เพื่อนเธอมาที่บ้านใช่ไหม….” “ค่…ค่ะ” “เธอกล้าดียังไงปล่อยให้เพื่อนเดินเพ่นพ่านตามใจชอบ คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านงั้นเหรอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่พรมไปด้วยน้ำกรด “อย่าไปยุ่งที่ชั้นสามอีกเด็ดขาด ถ้าเธอยังไม่จำ ได้เห็นดีกันแน่” “ค…ค่ะพี่เรย์” “นั่นจะเอาไปไหน” เขามองไปที่กระเป๋านักเรียนที่พิมถืออยู่ “กระเป๋ายัยคนนั้นใช่ไหม เอามานี่” “เฮ้ยยย..พี่เรย์ ไม่ได้นะคะ” ไม่ทัน ชายหนุ่มคว้าไปแล้ว “บอกยัยนั่นให้มาขอโทษ แล้วจะคืนให้” “พี่เรย์ ไม่ได้นะ ขอร้องเถอะค่ะ ในนั้นมีสมุดการบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้ด้วยนะคะ” “ก็ให้มาเอา มาตอนนี้ก็ได้คืนตอนนี้” พูดแล้วชายหนุ่มก็เดินจากไปอย่างไม่ไยดี พิมโรสได้แต่มองเพราะเธอไม่กล้าทำอะไรไปมากกว่านี้ พอตั้งสติได้เด็กสาวจึงรีบวิ่งเอารองเท้าไปให้เพื่อนรัก “เกรซ!!! เป็นไงบ้างมดกัดป่าว เกิดอะไรขึ้นทำไมพี่เรย์ตามหาเกรซ แล้วทำไมเกรซต้องรีบหนีออกมาแบบนี้” “พิมอย่าเพิ่งให้เกรซพูด เกรซเพิ่งเก็ทเมื่อกี้ โอ้ยยยยจะอ้วกกกกกก” เธอพูดขณะเอามือกุมท้องทำท่าทางเหมือนจะอาเจียนจริงๆ “เกรซไหวไหม” พิมถามด้วยความเป็นห่วง เกรซยกมือขึ้นเป็นสัญญาณว่า “ไหว” “ก..ก..เกรซ ค..ค..คือว่า พี่เรย์เขาเอากระเป๋าเกรซไป พิมสู้แล้วนะ แต่ไม่ทันจริงๆ” “ห๊าาาาาา อะไรนะพิม ซวยแล้ว!!! ในนั้นมีสมุดการบ้านด้วยใช่มั้ย” เกรซได้คำตอบจากสีหน้าที่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ของพิม “พี่เค้าให้เกรซไปเอาเอง ข..ข…เขาบอกให้เกรซไปขอโทษด้วย ก..เกิดอะไรขึ้น” “เฮอะ ฝันไปเถอะพิม เกรซไม่มีทางไปขอโทษเขาหรอก เขาว่าเราด้วยนะว่าเป็นเด็กไม่มีมารยาท..ทั้งที่ตัวเองทำอะไรแบบนั้นก็ไม่ล็อกประตู” เกรซเถียง “แต่ถ้าเกรซไม่ไป พรุ่งนี้จะเอาการบ้านที่ไหนไปส่งมิสหล่ะ” “เกรซยอมโดนทำโทษดีกว่าต้องไปขอโทษคนแบบนั้น” ---------------------------------------------------- P.S. I love you