บทที่ 3
กระเป๋าอะไรของมึงวะนั่น
“เรย์ รอก่อนค่ะ เรย์!!!” หญิงสาวหน้าสวยผมยาวสลายในชุดนักศึกษาคว้าแขนร่างสูงไว้
“ปล่อย!” ชายหนุ่มพูดอย่างไร้เยื่อใย
หญิงสาวค่อยๆ ปล่อยมือออกด้วยความกลัว
“แต่ว่า…เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ วันนั้น…ที่เรย์พาฟ้าไปที่บ้านไง”
“อย่าสำคัญตัวเองผิด แล้วอย่ามาขวางหูขวางตาชั้นอีก เข้าใจไหม” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความอันตรายจนเธอสัมผัสได้ หญิงสาวเริ่มร้องไห้ก่อนวิ่งออกไปท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังจับจ้อง และนี่ก็ไม่ใช่เหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นครั้งแรก
“เรย์คนนั้นน่ะเหรอ โหหห หล่อโคตร”
“ที่บ้านรวยๆ แล้วก็ขับลัมโบกินี่ใช่ป่ะ”
“ถ้าได้….สักครั้งจะตั้งใจเรียน” คำที่ผู้หญิงหลายคนชอบพูดเล่นกัน
“เขาคบแต่ตัวท็อปเท่านั้นหล่ะย่ะ ไม่ดาราก็นางแบบหรือไม่งั้นก็ต้องระดับดาวมหาลัย”
สาวๆ ต่างใฝ่ฝันจะได้นั่งข้างคนขับลัมโบกินี่คันนั้นสักครั้ง
“เอาอีกแล้ว เดือนนี้มึงหักอกผู้หญิงไปกี่คนแล้วหล่ะ” พอสทักขึ้นขณะที่เดินมาพร้อมเทมป์ สองหนุ่มเพื่อนซี้ที่หล่อไม่แพ้เรย์
“นั่นมันน้องฟ้า ระดับตัวท็อปเลยนะ มึงจะฟาดสาวสวยทุกคนในมหาลัยไม่ได้นะโว้ยยยยยย” พอสแซว
“ละมึงจะสนใจทำไม…พวกมึงไม่เคยแลผู้หญิงที่นี่อยู่แล้ว” เรย์พูดอย่างไร้อารมณ์ เพราะเพื่อนๆ ของเขาควงเฉพาะสาวระดับดารานางแบบเท่านั้น
“ก็ใช่ไง พวกกูก็ต้องไปหาสนามอื่นดิวะ ขืนลงแข่งกับมึงก็แพ้ราบคาบ” พอสพูดขำๆ
ก็มันจริง พอสไม่เคยเห็น “เรย์” อยากได้ใครแล้วไม่ได้ เขาแค่ชำเลืองมองคนเหล่านั้นก็พร้อมพุ่งเข้าใส่ แต่ถึงแม้จะมีผู้หญิงเข้าหามากมายแต่เรย์ก็ไม่คิดจะลงเอยกับใครสักคน…ทุกคนล้วนเป็นของเล่นชั่วคราวเท่านั้น จนเทมป์ต้องเอ่ยปากเตือนสติบ่อยๆ
“ถ้ามึงหาของเล่น มึงก็จะได้แต่ของเล่น” เทมป์น่าจะเป็นคนเดียวที่กล้าเตือนเรย์ตรงๆ โดยไม่กลัวว่าจะทำให้ชายหนุ่มตรงหน้าไม่พอใจหรือเลิกคบ
“วันนี้ที่เดิมมั้ย กูอยากคุยเรื่องขยายสาขาคลับเฮาท์ ตอนนี้กิจการของพวกเราดีวันดีคืน วันก่อนผู้จัดการร้านบอกว่าแทบจะไม่มีโต๊ะแล้ว” พอสชวนเพื่อน
“วันนี้กูมีซ้อมไวโอลิน” เทมป์บอก
“ให้ตายเถอะ ไอ้คุณชายเทมป์ กูขอหล่ะ นานๆ ทีจะครบแก๊ง” พอสขอร้อง
ก็จริง…ช่วงนี้เทมป์ไม่ค่อยไปสังสรรค์เท่าไหร่เพราะมัวแต่ซ้อมดนตรี เขาคิดก่อนจะตัดสินใจไปกับทั้งสอง
“เออ มึงไปกับเรย์ละกัน กูขอแวะไปคอนโดก่อน” เทมป์บอก พอสเนื่องจากเมื่อเช้าพอสแฮงค์จนต้องให้คนขับรถมาส่ง
ทั้งสามแยกกันพอสเดินมาที่รถซูเปอร์คาร์ของชายหนุ่ม
“เฮ้ยยย!!!! เดี๋ยวนี้มึงกินเด็กมัธยมเลยเหรอวะ” พอสถามเมื่อเห็นกระเป๋าถือนักเรียนสีดำวางบนเบาะข้างคนขับ
“เอาไปโยนไว้ที่ท้ายรถ” เรย์บอกอย่างไม่ใส่ใจ
“ของพวกเด็กไม่มีมารยาท”
แล้วทั้งสองก็ซิ่งลัมโบกินี่สีดำทมิฬออกไปยังที่หมาย
---------------------------------------------------------
P.S. I love you