บทที่ 42
At the end
“ตื่นเต้นจังเลยค่ะแม่”
“โหมือเย็นเฉียบเลยลูก” วัชฉาจับมือลูกสาวไว้
“วันนี้เกรซสวยมากรู้มั้ย แม่มีความสุขมากนะที่ได้เห็นลูกลงเอยกับคนที่รักลูกจริงๆ”
สองแม่ลูกกอดกันอย่างรักใคร่
“แล้วเนตั้นหล่ะคะ”
“เค้าก็ต้องอยู่กับพ่อเขาน่ะสิเพราะเค้าเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว ฮ่าๆๆๆ” คุณยายก็ยังอดขำเด็กน้อยไม่ได้
“เกรซซซซซซซ”
“โอ้โห ทำไมสวยได้เบอร์นี้ สวยมาก สวยหยาดเยิ้มมมมมม สวยสุด” วิเวียนอวยเพื่อนรักเต็มที่
“เกรซจะไม่มั่นใจก็เพราะวิเวียนนั่นแหล่ะ” เกรซยิ้มขำๆ
“สวยจริงๆ จ้ะ ตื่นเต้นไหม” พิมถาม
“ที่สุดเลยพิม”
“สาวๆ ได้เวลาแล้ว” นิรุตน์เดินเข้ามาในห้อง เมื่อเขาเห็นลูกสาวในชุดแต่งงานสีขาวแสนสวย ชายสูงวัยน้ำตาคลอขึ้นมาทันที ลูกสาวตัวน้อยที่เขาเคยให้ขี่คอตอนเด็กตอนนี้กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว
“พ….พ่อ….พ่ออย่าร้อง เดี๋ยวเกรซร้องด้วยนะ”
“เกรซสวยมากลูก พ่อยินดีด้วยนะ”
ทั้งสองโผลเข้า
