(แก้ม)
3.32 PM.
"คาปูชิโน่เย็นกับชาเขียวปั่นได้แล้วค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
ฉันเงยหน้าขึ้นมองแก้วชาเขียวที่ตัวเองสั่งที่กุนซือเลือนมาตรงหน้า หลังจากอ่านแชทที่พี่เจมส์ส่งมามากมายตลอดเวลาที่ฉันเรียนและไม่ได้จับโทรศัพท์เลยหลายชั่วโมงซึ่งมันเยอะมากจริงแต่รวมๆ แล้วมีแต่คำว่าขอโทษ
"มันส่งมาเยอะเลยเหรอ?" กุนถามเสียงนิ่งขณะที่ฉันก็พยักหน้า "มันว่าไงบ้าง?"
"ก็ขอโทษ แล้วก็..ขอไม่ให้เลิก"
กุนหัวเราะและสบตากับฉันที่กำลังมองหน้าจอแชทตัวเองอย่างหนักใจ
"กูไม่ไปตีมันก็ดีแค่ไหนแล้วไอ้สัส กูก็อุตส่าห์ไว้ใจ"
"จริงๆ มันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่เจมส์ทั้งหมดหรอก.."
"แก้ม ถ้ามึงไม่ร้องไห้จนจะขาดใจกับขอร้องมันมันจะหยุดไหมกูถามจริง?"
กุนซือถามฉันและมองอย่างตำหนิขณะที่ฉันก็ทำได้แค่จับแก้วชาเขียวไว้เพราะพูดอะไรไม่ออก
"เราก็ไม่คิดว่าพี่เจมส์จะน่ากลัวแบบนั้น ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าถ้าแก้มไม่พร้อมจะไม่ทำแต่ไม่รู้ทำไมถึงโมโ
